Białystok. 12. święto ulicy Kilińskiego. W tym roku razem z 32. rocznicą odrodzenia samorządu terytorialnego. Zobacz, co będzie się działo

– Ulica Kilińskiego już po raz dwunasty obchodzi swoje święto. Zapraszam wszystkich mieszkańców, to świetna okazja do wspomnień i dobrej zabawy. Atrakcji na pewno nie zabraknie i każdy znajdzie coś ciekawego dla siebie – powiedział prezydent Białegostoku Tadeusz Truskolaski podczas konferencji zapowiadającej wydarzenie.

Święto ulicy Jana Kilińskiego rozpocznie się o godz. 12. W trakcie wydarzenia na scenie wystąpią m.in. Miejska Młodzieżowa Orkiestra Dęta Miasta Białegostoku, Zespół Muzyki i Tańca Dawnego „Capella Antiqua Bialostociensis”, Ognisko Baletowe Domu Kultury „Śródmieście”, zespół Kobiety z Miasta B.

- W szalone lata siedemdziesiąte zabierze nas Kasia Garłukiewicz

- zapowiedziała Helena Szuhalska, kierownik Działu Edukacji Artystycznej i Promocji Domu Kultury „Śródmieście” .

Imprezie towarzyszyć będą wystawy, działania plastyczne, zabawy dla dzieci. Mieszkańcy wezmą udział w specjalnych grach i warsztatach. Będzie można obejrzeć kolekcję zabytkowych samochodów z Muzeum Starej Motoryzacji i Techniki Moto Retro. Specjalne programy przygotowały instytucje kultury: Dom Kultury „Śródmieście”, Muzeum Wojska w Białymstoku, Muzeum Historii Medycyny i Farmacji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Galeria im. Sleńdzińskich, Galeria Sztuki Marchand oraz Sljedzik – sklep z pamiątkami. Święto ulicy Kilińskiego zakończy się o godz. 15.30.

Z okazji przypadającego w piątek (27 maja) Dnia Samorządu Terytorialnego, w trakcie Święta ulicy Jana Kilińskiego (22 maja) białostoczanie będą mogli otrzymać lizaki i gadżety upamiętniające samorząd terytorialny. Chętni będą także mogli zwiedzić Pałacyk Gościnny przy ul. J. Kilińskiego.

W czasach hetmana Branickiego dzisiejsza ulica Kilińskiego była polną ścieżką biegnącą wzdłuż pałacowych stawów. W latach 1766-77 wzniesiono Pałacyk Gościnny, w którym Izabela Branicka przyjmowała niektórych gości. Od strony kościoła stała też wozownia, którą na początku XIX wieku przekształcono w kamienicę, nazywaną przez białostoczan lożą masońską. Kolejne budynki zaczęły powstawać dopiero od połowy XIX wieku, kiedy już zlikwidowano stawy. Ulicę zaczęto wówczas nazywać Niemiecką. Wtedy zaczęły pojawiać się w tym miejscu restauracje, zakłady fotograficzne i hotele, wśród nich słynny Ritz. I choć dziś niewiele z tej dawnej świetności zostało, niepowtarzalny urok ulicy wciąż istnieje.