"Drama Club" - premiera spektaklu dyplomowego studentów i studentek IV roku kierunku aktorskiego Akademii Teatralnej w najbliższy weekend

Ktoś musiał porzucić studia na prestiżowej uczelni i ukochaną dziewczynę. Ktoś walczy, aby się uniezależnić. Co takiego robi nocami ta dziewczyna, że jest chronicznie zmęczona? Dlaczego ten chłopak zawsze chodzi tak samo ubrany? Czy działania tej osoby naprawdę wynikają z troski o słabszych? Czy świat naprawdę potrzebuje superbohatera?

Odpowiedzi na te i wiele innych pytań poszukać będzie można w Akademii Teatralnej już w najbliższy weekend. Odbędzie się tam bowiem premiera spektaklu dyplomowego studentów i studentek IV roku kierunku aktorskiego zatytułowana "Drama Club".

- Akcja dzieje się na zajęciach terapeutycznych z elementami aktorstwa, więc zasadą jest to, że ludzie, którzy tam przychodzą, przychodzą z jakimś problemem do rozwiązania. Z czymś, co potrzebują zmienić w swoim życiu i mogą im w tym pomóc zajęcia z aktorstwa - mówi Katarzyna Minkowska, reżyserka spektaklu. - Poszczególni członkowie tychże zajęć odkrywają swoje problemy, trudności komunikacyjne, trudności interpersonalne. Razem z nimi przechodzimy przez różne stadia, ćwiczenia i też różne alternatywne światy.

Twórcy dotykają tematów odnajdowania się w społeczeństwie, w grupie. Próbują dociec dlaczego potrzebujemy pomocy? Dlaczego nie potrafimy się komunikować z innymi i potrzebujemy do tego alternatywnych środków, jak na przykład zajęcia terapeutyczne. To improwizowany spektakl, do którego scenariusz powstawał w próbach improwizacyjnych, więc jego autorami są wszyscy studenci.

- Sprawdzamy gdzie nas to może zaprowadzić - zastanawia się reżyserka. - Jak się tworzy grupa, jak ta grupa migruje, jakie rzeczy się wytwarzają między postaciami? Mam poczucie, że te improwizacje aktorskie bardzo kompleksowo dotknęły tematu i popchnęły to wszystko w strony, o których wcześniej nie myśleliśmy. Wszystko to rodziło się w takim wspólnym procesie.

I w dwóch światach, z których jeden jest realistyczny, a drugi - podświadomy.

- I w tym świecie podświadomym korzystamy z różnych poetyk, w tym też obiektów ruchomych, animacji obiektów, choreografii, piosenki, dźwięku i też tekstu - wylicza Katarzyna Minkowska. - I w tym planie podświadomym bardzo dużo rzeczy się miesza. Ale budujemy też plan rzeczywisty, realistyczny, który jest podstawą do tego, żeby zrozumieć, co się dzieje w tym drugim, podświadomym świecie.

W pracy nad spektaklem punkt ciężkości położony został na budowaniu w grupie poczucia odpowiedzialności za proces twórczy. Podstawą procesu było konstruowanie przez studentów precyzyjnych, indywidualnych portretów postaci. Aktorki i aktorzy krok po kroku tworzyli pełnowymiarowe postaci, które następnie przeprowadzali przez szereg działań improwizacyjnych opartych na systemie instrukcji. Instrukcje nawiązywały m.in. do współczesnych technik aktorskich, zadań impro oraz ćwiczeń wykorzystywanych w psychodramie.

- Mamy tyle historii ilu bohaterów, ale te historie nawzajem się przeplatają i w miarę rozwoju akcji też zaczynają się wytwarzać różne sytuacje relacyjne - dodaje Joanna Połeć, dramaturżka. - Najciekawsze w procesie tych improwizacji było dla mnie to, że okazało się, że ten czynnik relacyjny jest tym leczącym - w przypadku części tych historii. Nie chcę też za dużo zdradzać, żeby po prostu nie spojlerować.

Joanna Połeć zapewnia, że w jej odczuciu spektakl jest o poszukiwaniu swojej tożsamości i o tym, co się wydarza w tej drodze oraz czy na końcu dalej uważamy, że to jest najważniejsze. A może najważniejszym dla zdrowienia jest to, żeby precyzyjnie ustalić granice własnej tożsamości?

Każdy tutaj z czymś się zmaga, każdy do Drama Clubu przychodzi z jakąś nadzieją.

- Gram psycholożkę wspomagającą proces Wiktorię Marię - mówi studentka, Agata Nierzwicka. - Bardzo lubię, kiedy zwraca się do mnie dwoma imionami. Siłą mojej postaci jest to, że ona widzi drugiego człowieka. I w ogóle o tym takim zobaczeniu drugiego człowieka, jego wrażliwości, jest dla mnie też ten spektakl. I o tym, że każdy z nas się z czymś mierzy.

- Moja postać ma na imię Lucjan - dodaje student, Wojciech Leśniewski. - To miłośnik opery i pogrzebów. Przychodzi na tę terapię właściwie dla samego doświadczenia, ale też dla obcowania z innymi ludźmi. To co dla mnie w tej postaci jest bardzo ciekawe, to zderzenie jej świata ze światami innych ludzi. I skutki tego zderzenia. Ale też wpływ relacji rodzic - dziecko na człowieka, w tym przypadku na dziecko. Widz, przychodząc na spektakl, będzie mógł obcować z kilkunastoma osobami. Każda z nich reprezentuje trochę inny świat. To od widza i od tego, jaki jest, zależy, z jaką myślą wyjdzie z tego spektaklu, z jaką postacią zdąży się zżyć, z jaką postacią będzie mógł się utożsamić.

Będzie można to sprawdzić podczas premiery już 10 listopada o godz. 18 (wstęp na zaproszenia) oraz 12 listopada o tej samej porze. Spektakl jest przeznaczony dla widzów powyżej 14 roku życia. Uwaga, używane są w nim wulgaryzmy.

Listopad

10 listopada (piątek) PREMIERA, godz. 18 (zaproszenia)
12 listopada (niedziela) PREMIERA, godz. 18
13 listopada (poniedziałek), godz. 19
14 listopada (wtorek), godz. 19
15 listopada (środa), godz. 11 (spektakl przeznaczony dla szkół)
21 listopada (wtorek), godz. 11 (spektakl przeznaczony dla szkół)
22 listopada (środa), godz. 11 (spektakl przeznaczony dla szkół)
23 listopada (czwartek), godz. 11 (spektakl przeznaczony dla szkół)
24 listopada (piątek), godz. 19
25 listopada (sobota), godz. 18
26 listopada (niedziela), godz. 18
29 listopada (środa), godz. 11 (spektakl przeznaczony dla szkół)
30 listopada (czwartek), godz. 11 (spektakl przeznaczony dla szkół)

Grudzień

1 grudnia (piątek), godz. 19
2 grudnia (sobota), godz. 18
3 grudnia (niedziela), godz. 18
8 grudnia (piątek), godz. 19
9 grudnia (sobota), godz. 18
10 grudnia (niedziela), godz. 18.

Rezerwacje biletów przyjmowane są telefonicznie od poniedziałku do piątku w godz. 9-15 (tel.: 85 743 54 53). Bilety: 15-30 złotych.