Doogie White - klasyk hard rocka nagrał As Yet Untitled

Efekt nie zaskakuje, ale i nie odrzuca. Wręcz przeciwnie - od pierwszych nut "Come Taste The Band" wiadomo, o co chodzi. To hard rock, jaki znamy od końca lat 60. XX wieku. Solidny, melodyjny, świetnie zagrany i zaśpiewany prawdziwym, rockowym gardłem.

Nie inaczej jest w "Time Machine". Pewne elementy rytmiczne i riffy kojarzą się z AC/DC, ale Doogie brzmi naprawdę wybornie. A Marcus Jidell jako gitarzysta, spełnia wszystkie oczekiwania.

"Dreams Lie Down And Die" rozpędza się powoli. Za solówki zabiera się Pontus Norgren, a aranżacja to typowy epicki rock, ze zmianą tempa, marszowymi werblami I przede wszystkim potężnym, momentami pompatycznym, brzmieniem.

Wielbiciele szybkich utworów Deep Purple nie mogą przegapić piosenki "Lonely". Gitary pędzą, ale Doogie sprytnie różnicuje swój śpiew, dodając pieśni kolorów. No i znów aranżacja jest dużo bardziej nowoczesna niż w XX wieku.

W "Secret Jesus" pojawia się znany z otwierającego album utworu Phil Hilborne na gitarze, a utwór z wtrąconymi orientalizmami może intrygować.

"Sea Of Emotion" zaczyna się jak klasyczna rockowa ballada. Mocny głos, bębniarz grający na blachach i rodząca się powoli pieśń. A końcowy riff może kojarzyć się harmonią nawet z LED Zeppelin, choć zagrany jest - co tu ukrywać - nowocześniej.

Doogie musi kryć w sercu słabość do australijskich gigantów i prostych riffów. A tak właśnie brzmi "Catz Got Yer Tongue". Nawet są stosowne chórki. facetów.

Stadionowe śpiewanie to domena "Living On The Cheap". To następna świetna rockowa piosenka w tym zestawie.

Album kończy "Times Like These". Stereotypowy, przewidywalny hard rock z dobrze zagranymi i nagranymi bębnami.

As Yet Untitled brzmi rewelacyjnie. Instrumenty gadają aż miło, Drogie jest wielkim hard rockowym krzykaczem i pamięta, że w muzyce oprócz czadu ważna jest melodia. Współczesny klasyk? Tak.

Zaplanuj wolny czas - koncerty, kluby, kino, wystawy, sport