Remigiusz Mróz – Zerwa, czyli nie wierz nigdy kobiecie

Teraz już nic nie jest pewne, szczególnie że Wiktor Forst przeżył. Za to Remigiusz Mróz swoim wiernym czytelnikom uczynił wielką radość. I zdaje się, sam tęsknił do tego bohatera, bo książka od początku do końca trzyma tempo. 494 strony naprawdę można przeczytać w jedno popołudnie. Dlaczego? Bo dialogi są naprawdę świetnie napisane. Zjadliwość i ironia pomieszana z humorem na miarę najlepszych bondowskich odzywek, kpiny życia i śmierci. No i fantastyczne przygody rzucające Forsta z jednego końca Europy w drugi, by i tak ostatecznie wylądował u podnóża Tatr, a potem i na wysokości 2499 metrów n.p.m. Kojarzycie? Tak, na Rysach.

A jednocześnie ów Wiktor Forst to facet z tyloma rysami na życiorysie, że właściwie trudno się dziwić, że to on musi się mierzyć z rysami na życiorysie powojennej Polski. Choć tyczą one czasów PRL, Remigiusz Mróz przypomina, że do dziś nie zostały przepracowane, wyjaśnione. Nie zmienią tego pojedyncze filmy (na przykład słaba „Zgoda”), „obchody” 50. rocznicy marca 1968, czy nie do końca wyjaśnione traumy związane z niesławną dla wielu tzw. „akcją Wisła”. I nawet jeśli choć kilka osób, dzięki fascynacji talentem autora do tworzenia kolejnych suspensów, przy okazji coś nie coś zapamięta z polskiej nie tak odległej historii, warto Remigiusza Mroza wspierać. Bo o tym, że ma talent do snucia wyjątkowych opowieści chyba już wszyscy wiedzą.

„Zerwa” to jeden z najbardziej spójnych, najlepiej skonstruowanych tomów pentalogii tatrzańskiej. Remigiusz mróz zapowiada, że w ten czy inny sposób o Wiktorze Forście jeszcze usłyszymy. Z góry dziękuję.

Remigiusz Mróz o ilości książek, które pisze: Słyszałem już, że jestem cyborgiem, robotem, grupą autorów, wydającą pod pseudonimem

Źródło: 20m2 Łukasza