Niewielka, starannie wydana książeczka, zachwyca od pierwszej strony. Pisana w formie monologu wewnętrznego głównego bohatera, acz niepozbawiona dialogów, idealnie portretuje duszę i wnętrze urzędnika. Czy tylko rosyjskiego? Śmiem wątpić. Choć główny bohater „Biurka” przedstawiony jest w wyjątkowo krzywym zwierciadle. Od świtu do zakończenia pracy właściwie nie myśli o niczym innym, jak tylko o wyłudzaniu idących w setki tysięcy dolarów łapówek i poznawaniu wpływowych ludzi, którzy umożliwią mu jeszcze większe zyski, a jednocześnie ochronią przed kontrolami. A na zwolnieniach z VAT-u straci państwo, ale kogóż to obchodzi. Akcja „Biurka” trwa właściwie jeden dzień.
Potiomkin znakomicie portretuje galerię typów ludzkich i ich brudnych interesów, z jakimi ustawiają się karnie w gabinecie. Będzie i przedstawiciel Cerkwi, i gej i gangster. A sam biurokrata w myślach rozważa nawet uprawianie homoseksualnej miłości, mimo iż codziennie ma dostęp do ciała ponętnej sekretarki – wszystko dla powiększenia zysków. Scena, kiedy dopada go płciowa niemoc i sposoby, w jakie zamierza dodać sobie wigoru, to perełki obyczajowej satyry. Sam Gogol w „Rewizorze” nie wymyśliłby czegoś lepszego.
„Biurko” to leciutka lektura traktująca o raku urzędniczej korupcji – zabawna i zarazem przerażająca Jak w rosyjskim powiedzeniu –„ i straszna i smieszna”. Polecam.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
