"Szwagierki" w Teatrze Dramatycznym. Będzie kobieco, wzruszająco i zabawnie. Tragifarsa spotka się z musicalem i dramatem

Sztuka "Szwagierki" kanadyjskiego pisarza Michela Tremblay’a to wnikliwa obserwacja mechanizmów międzyludzkich, obnażająca, zabawna a na samym końcu tragikomiczna. Chociaż tekst pochodzi z lat 60. XX wieku, to nadal zadziwia swoją aktualnością. Świat przedstawiony w spektaklu wypełni się humorem, satyrą, konfrontacją, refleksją, jak również prawdą. Prawdą o nas samych, która bywa czasem bolesna a czasem śmieszna. Opowieść pełna zaskakujących sytuacji przedstawia czternaście kobiet zamkniętych w klaustrofobicznej przestrzeni codzienności – symbolicznej kuchni.

To tekst z lat sześćdziesiątych, w którym szukaliśmy tak naprawdę połączenia z naszymi czasami i odkryliśmy, że to połączenie jest o wiele prostsze niż myśleliśmy - mówi Michał Znaniecki, reżyser. - Zbudowaliśmy taką dantejską kuchnię. Nie ma jak z niej uciec. Ciągle kręcimy się wokół naszych problemów, kompleksów małych nienawiści, hipokryzji. Zresztą wszystkie tematy zostały poruszone tak naprawdę przez autora, a my je rozwinęliśmy (...) Okazało się, że wszystko to jest aktualne. I przerażające. Ale staramy się z tego śmiać. Zrobiliśmy prawdziwą tragifarsę, która może i zaboleć, i śmieszyć, i wzruszać.

Reżyser dodaje, że sam jest ciekaw jaki będzie odbiór i jak to wszystko wypadnie.

Tak naprawdę jako reżyser, nazwę to brutalnie - mężczyzna, czasami się wycofywałem, zostawiłem naszym paniom ich znajomość duszy i okrucieństwa kobiet, żeby im tego nie narzucać - twierdzi Znaniecki. - I rzeczywiście zbudowaliśmy bardzo często sytuacje, których ja bym się wstydził, gdybym narzucił je jako mężczyzna. W związku z tym są bardzo bolące, dotykają i dotyczą naszych codziennych rzeczy i sytuacji. To spektakl dla kobiet, z kobietami i dla mężczyzn - żeby się dowiedzieli, co kobiety o nich myślą.

Autorem przekładu jest Józef Kwaterko. Scenografię zaprojektował Luigi Scoglio, a kostiumy – Bartosz Jakub Kamiński-Lingo. Za choreografię odpowiada Inga Pilchowska. Muzykę skomponował Hadrian Filip Tabęcki. Za reżyserię świateł odpowiada Dawid Karolak. Konsultacji wokalnej udziela Anna Ozner. Aktorom w trakcie prób akompaniuje Marcin Nagnajewicz. W spektaklu zostaną wykorzystane piosenki z tekstami Romana Kołakowskiego.

Reżyser powiedział bardzo ładnie, że muzyka to są te momenty duszy - dodaje Hadrian Filip Tabęcki, kompozytor. - O tyle jest to ważne, że w stosunkach pomiędzy paniami panuje bardzo daleko idąca gra pozorów. Są budowane pewne fasady. Muzyka miała być uruchamiana w tych momentach, kiedy panie chciały powiedzieć coś od siebie, niekoniecznie koleżankom, co bardziej nam, widzom. Ale coś bardzo tajnego i intymnego.

I stąd, przez piosenki, możemy poznawać lepiej bohaterki, na scenie ukryte również za fasadą kostiumów, które są bardzo wyraziste, przerysowane wręcz.

Inspiracją kostiumową była moda z lat sześćdziesiątych, natomiast chcieliśmy uzyskać efekt przerysowania i podkreślenia poszczególnych cech postaci, tak by były różnorodne - twierdzi Bartosz Jakub Kamiński-Lingo odpowiedzialny za kostiumy. - Charaktery są bardzo zróżnicowane, za bardzo nie mogę zdradzać fabuły. Natomiast chodziło o podkreślenie kobiecości, która zarówno na scenie, jak i w życiu jest różnie postrzegana. Przedstawiliśmy te kobiety, troszeczkę w krzywym zwierciadle.

Na scenie Auli Wydziału Nauk o Edukacji Uniwersytetu w Białymstoku widzowie będą mogli zoba-czyć Beatę Chyczewską, Renatę Dobosz (gościnnie), Justynę Godlewską-Kruczkowską, Arletę Godziszewską, Paulę Gogol. Katarzynę Mikiewicz, Agnieszkę Możejko-Szekowską, Małgorzatę Putynkowswką/Alicję Ewę Złoch (gościnnie), Katarzynę Siergiej, Urszulę Szmidt, Kamilę Wróbel-Malec, Monikę Zaborską, Sławomira Popławskiego oraz Mateusza Stasiulewicza.

Jest tu wspaniała, kobieca energia, jest bardzo kreatywnie, czasami smutno, czasami śmiesznie, czasami strasznie - tak jak w życiu - wymienia Monika Zaborska, aktorka. - Bardzo serdecznie zapraszamy wszystkie kobiety zarówno 8 marca, jak i 9 i 10 na kolejne spektakle, żeby spędziły z nami ten czas kobieco. My, kobiety, będziemy czekały na panie, ale i na panów również. Mam nadzieję, że panowie pomyślą, że nie jest tak źle i że nie jesteśmy takie straszne.

Mam nadzieję, że w tym skupisku najgorszych cech i przywar, nie tylko kobiecych, a w ogóle ludzkich, odkryjemy, że jesteśmy jednak na życie i w życiu lepsi, piękniejsi, czulsi, empatyczniejsi - punktuje - Justyna Godlewska-Kruczkowska, aktorka. - Że nie jesteśmy oszustami, złodziejami, cwaniakami i nie żyjemy już w takim kieracie, i pod takim butem, i w takiej niewoli, jak tutaj opowiadają nasze bohaterki. Że jednak to krzywe i przerysowane zwierciadło jest już dawno legendą, historią i, że w tym dręczeniu życia codziennego, dnia codziennego, w dzisiejszych czasach potrafimy odnaleźć i radość i szczęście, i również wsparcie naszych cudownych i wspaniałych mężów, mężczyzn, kochanków, partnerów. (...) Mam nadzieję, że będziecie się państwo równie dobrze bawić, jak i my.

Bilety na przedstawienie dostępne są w kasie Teatru (ul. Suraska 1) oraz w sprzedaży internetowej na stronie: dramatyczny.pl.