W ośrodku Ochotniczych Hufców Pracy w Wasilkowie niecodzienne spotkanie. Młodzież z Polski, Słowacji, Łotwy i Węgier. W sumie 40 osób. Spotkali się, by razem potańczyć, pośpiewać, pobawić się w teatr. A poprzez to - zintegrować się, poznać, sprawdzić, kto jaki jest, zwalczyć stereotypy.
Nie tylko taniec
Egita z Łotwy ma 17 lat. Jest w ostatniej, 12. klasie. Co będzie robić w przyszłości - trudno określić. Nie ma jeszcze aż tak sprecyzowanych planów. Może pójdzie na ekonomię na uniwersytet, może na politechnikę. Na razie tańczy - kiedy tylko ma wolną chwilę. Już czwarty sezon. Country. Staje w rzędzie razem z innymi i ustalają kroki. Zaczęło się w rodzinnym mieście.
- Mama mnie namówiła - mówi Egita. - To ona zachęciła mnie do tańca, zwróciła uwagę, że jest nabór do zespołu.
Tomasz Cieplawski też tańczy. Tyle że folk, modern, dance, tańce musicalowe, teatralne.
- Wszystkiego po trochu - uśmiecha się.
Na kursy zaczął chodzić rok temu, w Słowacji, gdzie mieszka.
- Podoba mi się to. Świetny sposób na spędzanie wolnego czasu, na nudę - mówi chłopak. I dodaje, że tańczy tylko dla własnej przyjemności, że z tańcem przyszłości nie wiąże.
Z pozoru nieco mniej entuzjastycznie do tego, co robią, są nastawione Polki: Ewelina i Paulina.
- Chłopcy robią salta, skaczą, a my tylko machamy rękami - mówią o swoich lekcjach tańca.
Potem oczy zaczynają się im błyszczeć:
- Zawsze lubiłyśmy tańczyć. Dlatego gdy pani Iza, nasza opiekunka z OHP, zaproponowała nam takie zajęcia, nie zastanawiałyśmy się - opowiadają.
Nic wspólnego z tańcem nie ma za to Agnes z Węgier.
- Co najwyżej mogę coś zaśpiewać - uśmiecha się dziewczyna. Agnes pisze opowiadania, wiersze, krótkie historie. Kilka już opublikowała.
- Opowiadam o rodzinnych relacjach, o konfliktach między rodzicami i dziećmi. Uważam, że to ważne, czasami dramatyczne.
Agnes rok temu dała sie wciągnąć do nieformalnej grupy teatralnej.
Odtańcz swoje myśli
W Wasilkowie młodzież ma się zintegrować w czasie zajęć tanecznych i teatralnych, dowiedzieć się czegoś o kulturze i historii krajów, z których pochodzą uczestnicy wymiany, poznać się nawzajem, a przez to zwalczyć własne stereotypy i uprzedzenia. Warsztaty mają też pomóc rozwinąć własne zdolności, odkryć predyspozycje, umiejętności, a także wzmocnić poczucie własnej wartości i pewności siebie.
- Chcemy też zmotywować młodzież do przełamywania barier językowych, sprawić, by nauczyła się pracować w grupie - wymienia Dorota Abramowicz, opiekun grupy.
Młodzi ludzie powoli poznają się. Pokazują sobie nawzajem kroki tańców narodowych, z ciekawością patrzą, co proponuje im instruktor hi-hop. W czasie warsztatów teatralnych wydaje się, że na integrację nie ma szans. Wszyscy patrzą na siebie podejrzliwie, nie są zadowoleni, gdy okazuje się, że w grupach, na jakie podzielili je prowadzący zajęcia, są ludzie różnych narodowości. W końcu zaczynają pracować. Efekt jest całkiem fajny. Powstają historie o zdradzie, szkole, rozstaniu.
Bariery zostają całkiem przełamane, gdy Polacy organizują wieczorek kultury polskiej. Postanawiają pokazać nasze narodowe wesele. Panna młoda ma suknię z zasłony, a welon z firanki, ale i tak podoba się panu młodemu. Są sękacze i oczywiście tradycyjne zabawy: podawanie sobie butelki trzymanej kolanami, rozpoznawanie panny młodej po kolanach, a pana młodego po uszach, rzucanie welonu i muszki...
Teraz Polacy grają z Węgrami w karty, Łotysze prowadzą dysputy ze Słowakami.
- Na początku myślałam, że oni wszyscy są po prostu wredni - mówi z naciskiem Ewelina. - A tu się okazuje, że wcale nie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
