W mrok Andrieja Diakowa to kolejna część Uniwersum Metro 2033

Na oczach załogi pływającej platformy wiertniczej Babel mieszkańcy wyspy Moszczny - jedynego miejsca na powierzchni, które przetrwało nuklearną wojnę - giną w ogniu atomowej eksplozji. W sekundzie znikają ludzie, budynki i nadzieja na lepszą przyszłość. Marynarze podejrzewający mieszkańców petersburskiego metra o rzeź stawiają im ultimatum: jeśli w ciągu tygodnia sprawcy masakry nie zostaną wydani, ludzie żyjący w tunelach podziemnej kolejki zginą od gazu. Śledztwo rozpoczyna stalker Taran. Sytuacja komplikuje się przez niespodziewane zniknięcie jego przybranego syna Gleba. Mnożą się pytania, a droga do celu jest najeżona trudnościami. Odpowiedzi są bowiem ukryte w mroku - na samym dnie ludzkiej duszy.

Tak rozpoczyna się druga część trylogii Andrieja Diakowa. W odróżnieniu od pierwszej - "Do światła" - akcja przenosi się z powierzchni pod ziemię, czyli w mrok pierwowzoru serii zapoczątkowanej przez Dmitrija Glukhovsky'ego "Metro 2033". Postapokaliptyczny świat jest piekłem na ziemi nie tylko z powodu zabójczego promieniowania i śmiercionośnych mutantów, które opanowały powierzchnię. To bratobójcza walka pociąga za sobą najwięcej ofiar. Ludzie zmuszeni do wegetowania pod ziemią dzielą się na wrogie obozy. Poszczególne stacje walczą ze sobą, zawierają tymczasowe sojusze, ale też handlują, gdyż wszystkie są od siebie w jakiś sposób zależne. Przemierzając cuchnące tunele metra i obserwując różniące się pod względem ideologicznym społeczności łatwo odnaleźć ich pierwowzory wśród dzisiejszych państw.

Obraz świata przedstawiają nam dwaj główni bohaterowie. Doświadczony przez życie stalker Taran inaczej postrzega rzeczywistość niż nastoletni Gleb, który zwraca uwagę na zupełnie inne jej elementy. Liczne zwroty akcji i z wyczuciem budowany klimat wciągają czytelnika w świat mroku tuneli, które kryją w sobie zarówno życie, jak i śmierć. Jednak prawdziwy mrok spoczywa na dnie ludzkiej duszy i to w nim należy szukać odpowiedzi.