Nominacje 2007 w kategorii: kultura

O tym, kto zostanie nagrodzony statuetką, zadecyduje kapituła, złożona z laureatów poprzednich edycji. Ogłoszenie wyników nastąpi podczas uroczystej gali, 26 stycznia.

Monika Szewczyk

znawczyni sztuki współczesnej, kurator prestiżowych wystaw, szefowa Galerii Arsenał w Białymstoku

Niezręcznie jest użyć wobec kobiety określenia "instytucja", ale w przypadku Moniki Szewczyk jest to w pełni uzasadnione. Szefowa białostockiej Galerii Arsenał to jednoosobowa instytucja sztuki współczesnej. To dzięki Monice Szewczyk, jej konsekwencji i odwadze mamy obecnie w Białymstoku liczącą się galerię sztuki współczesnej. Przez lata broniła Arsenału przed agresją i głupotą niektórych lokalnych polityków, starających się wpływać na treść prezentowanych wystaw i dbających o to, by "odchudzać" budżet galerii. Z drugiej strony, konsekwentnie przeciwstawiała się próbom zawłaszczania Arsenału, broniła go przed artystami poślednimi i zwykłymi grafomanami. Prowadziła galerię w sposób przemyślany, nastawiony na prezentację tego, co w sztuce współczesnej najciekawsze, najbardziej wartościowe. W efekcie mogliśmy oglądać w Białymstoku czołówkę polskich artystów współczesnych i wiele projektów międzynarodowych.
Oprócz kierowania Arsenałem Monika Szewczyk jest również prezesem Podlaskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, które zajmuje się tworzeniem regionalnej kolekcji sztuki współczesnej, będącej rozwinięciem zbioru stworzonego w latach 90. przez Galerię Arsenał.

Ignacy Karpowicz

tłumacz, podróżnik, pisarz, autor słynnego "Niehalo"

Tłumaczy z angielskiego, hiszpańskiego i amharskiego. Debiutował słynnym "Niehalo" - książką, która pokazała białostoczanom Białystok. Nie zawsze taki, jakim go chcieli widzieć, za to oryginalny, zaskakujący, opisany z ironią, często złośliwie. Karpowicz stworzył w "Niehalo" bodaj pierwszy literacki portret Białegostoku, którym zainteresowała się nie tylko garstka lokalnych recenzentów i polonistów, lecz szerokie rzesze czytelników w całej Polsce. "Niehalo" zostało zauważone - Karpowicz otrzymał za debiut nominacje do Paszportów miesięcznika "Polityka". W 2007 roku wydał "Cud" - znów napisał "o nas", znów czytała cała Polska. W tym samym roku ukazał się "Nowy kwiat cesarza" - książka łącząca w sobie zacięcie reporterskie z żywiołem powieściowym. Niezależnie od oceny wystawianej poszczególnym książkom Ignacego Karpowicza, trudno nie przyznać, że Białystok i nasz region dawno (przynajmniej od czasu debiutu Edwarda Redlińskiego) nie miały literata, którego książki cieszyłyby się tak wielkim powodzeniem.

Fair Play Crew

białostocka formacja taneczna doskonale znana w całej Polsce

Młodzi tancerze, specjalizujący się w stylach potocznie określanych "breakdance". Tańczą i uczą tańczyć popping, locking, new school, old school, street jazz, funky, hip-hop. Choć nazwy te niewiele mówią starszemu pokoleniu, dla młodych tancerzy są równie oczywiste, jak tango czy walc. Członkowie FPC piszą o sobie: "Połączyła nas wspólna pasja, którą jest taniec. Wierzymy, że dzięki niemu człowiek może stać się nieograniczonym, wolnym pierwiastkiem, dryfującym między głębokimi uczuciami nierozerwalnie związanymi z szarą rzeczywistością, którą chcielibyśmy ubarwić". Ubarwianie rzeczywistości idzie im znakomicie. W ubiegłym roku dostali Złote Klucze w kategorii Nagroda Młodych za stworzenie widowiska "Morosophus". W tym roku zorganizowali po raz drugi Over The Top - imprezę, na którą ściągnęli światowe sławy i polską elitę breakdancingu. Z ekipy FPC wywodzi się kilku finalistów słynnego programu You Can Dance. Obecnie kolektyw FPC prowadzi własne Studio Tańca Fair Play, do którego na zajęcia zjeżdżają ludzie z całej Polski.

Piotr Dąbrowski

aktor, dyrektor Teatru Dramatycznego w Białymstoku

Świetny aktor. Dobry reżyser. Dyrektor Teatru Dramatycznego w Białymstoku. Za jego dyrekcji na białostockiej scenie zaczęły się regularnie pojawiać gwiazdy teatrów warszawskich. Repertuar stał się atrakcyjny zarówno dla widzów wybrednych, jak i poszukiwaczy dobrej rozrywki. Jednak nominację do Złotych Kluczy Piotr Dąbrowski otrzymał nie za osiągnięcia artystyczne, lecz za odwagę, z jaką bronił dobrego imienia patrona swego teatru. Opowiedział się publicznie za zachowaniem w nazwie teatru Aleksandra Węgierki. Upomniał się o szacunek dla artysty, utytułowanego twórcy białostockiego teatru. Broniąc Węgierki, postawił na szali swoją przyszłość. Nie mogło być inaczej, skoro kontrkandydatem do funkcji patrona teatru był Marszałek Piłsudski. Batalię wygrali Dąbrowski z Węgierką. Spory o nazwę teatru zakończyły się, zanim na budynku zmieniono szyld.

Piotr Tomaszuk

wybitny reżyser teatralny, założyciel i dyrektor Teatru Wierszalin

Nie ma na Podlasiu urodzonego, na Podlasiu mieszkającego i tworzącego artysty, który osiągnąłby tak wiele na teatralnej niwie. Wielka kariera Piotra Tomaszuka zaczęła się w Białostockim Teatrze Lalek, kontynuowana była w Polsce i na świecie, a obecnie znów wspaniale rozwija się opodal Białegostoku, w Supraślu. Zdobył właściwie wszystkie liczące się nagrody teatralne, w tym trzykrotnie Fringe First w Edynburgu, na największym festiwalu teatralnym świata. Założyciel i reżyser Teatru Wierszalin, przekształcił go z prywatnego przedsięwzięcia w instytucję kultury. Dzięki temu mamy możliwość regularnego oglądania jednej z najciekawszych, najwyżej cenionych scen alternatywnych w Polsce. Ostatnie spektakle - "Bóg Niżyński", "Wierszalin. Reportaż o końcu świata" i "Życie snem" to świadectwa najwyższej jakości teatralnej marki, jaką jest Wierszalin.

Maciej Rant

filmoznawca, pasjonat i twórca kina niezależnego

Człowiek, który sprawił, że o tym, co się kręci na Podlasiu, wie cała Polska i coraz więcej ludzi w Europie. Etatowo jest pracownikiem Białostockiego Ośrodka Kultury, z własnej inicjatywy fanem, promotorem i twórcą kina niezależnego. Maciek Rant jest pomysłodawcą i współorganizatorem szeregu imprez filmowych prezentujących lokalne kino niezależne. Sztandarowym festiwalem wymyślonym przez Maćka Ranta jest Filmowe Podlasie Atakuje!. Od dwóch lat rozwija nową inicjatywę o nazwie żubrOFFka. Jest szansa, że ten ostatni festiwal za kilka lat będzie jedną z ważniejszych, bardziej rozpoznawalnych w Polsce imprez związanych z Białymstokiem. Maciek Rant ma tę cenną właściwość, że swoje pasje potrafi zamieniać w konkretne projekty, w działania, z których korzystają mieszkańcy miasta i regionu.