Kino Forum. Marek Dyjak i jego zespół (zdjęcia, wideo)

[galeria_glowna]
Każdy, kto po raz pierwszy usłyszy głos Dyjaka, nie pozostaje obojętny. Jednym wyda się przepitym alkoholikiem, innym alkoholikiem zaleczonym. W wywiadach sam Dyjak przyznaje, że pić zaczął wcześnie, bo mimo ukończonej zawodówki w specjalności hydraulik, bardziej interesowała go literatura, wiersze i biografie poetów. A ci, jak wiadomo, i w Polsce i w erze bitników w USA, przeważnie włóczyli się i upijali do nieprzytomności. Zresztą, wystarczy przyjrzeć się fenomenowi książki "Pod mocnym Aniołem", by zrozumieć, że alkoholowa legenda może być wciągająca. I z takiej perspektywy postrzegane piosenki Dyjaka, robią wrażenie. Na scenie zdaje się nie oszczędzać, choć ubrany w garnitur i lśniące buty nie przystaje do wizerunku trampa. Ale to jego prawo - wszak strój jest wyrazem szacunku wobec publiczności, nie zawsze musi być dowodem buntu. Zresztą, chyba bunt, a przynajmniej najaktywniejsze stadium choroby alkoholowej, Dyjak ma już za sobą.

Prawdziwym szokiem był za to zespół, który akompaniuje Dyjakowi. Bębniarz Arek Skolik nagrał co najmniej z setkę płyt, muzykował ze wszystkimi i zwyczajnie - jest jednym z mężów zaufania pulsu jazzowego, bluesowego, o prostych balladach nie wspominając. Ale tym razem serce fanom muzyki kradł przez cały koncert Jerzy Małek. Wymieniany głównie w ankietach Jazz Forum trębacz fantastycznie akompaniował, grał sola, używał tłumika i pogłosu - po prostu wielki, nieznany muzyk, który z powodzeniem może być liderem swojego kwintetu. I jeśli fani nie zapomną, być może poszukają muzyki Jerzy Małek Quintet albo i namówią Białostocki Ośrodek Kultury, by w ramach cyklu Jazz na BOK-u, Jerzy Małek wrócił tu jak najszybciej.