Wybory unii

Unia Wolności skupia i skupiała wielu wspaniałych ludzi, którzy w 1989 roku pchnęli Polskę na nowe tory. Jednak z biegiem lat UW coraz bardziej przypominała zamknięte i ekskluzywne grono członków senatu wyższej uczelni. Takie instytucje budzą szacunek, jednak trudno z nimi się utożsamić. Podobnie z Unią Wolności przestali się utożsamiać wyborcy. Został tylko aparat partyjny i najwierniejsi z wiernych wyborców.
Wybór Władysława Frasyniuka na przewodniczącego Unii Wolności jest radykalną próbą zmiany tego wizerunku i odzyskania zaufania wyborców. Oto na czele nobliwej partii staje człowiek znany z ostrego języka, kierowca z zawodu, który sam o sobie mówi, że jest "barbarzyńcą" w unijnym ogrodzie.
Zdobycie dawnych wpływów przez UW wydaje się jednak bardzo trudne, jeżeli wręcz niemożliwe. Zmiana przewodniczącego partii to za mało, gdyż życie nie znosi próżni. Centrum sceny politycznej, które zajmowała UW zostało już zajęte przez Platformę Obywatelską oraz przez SLD, na który głosowało wielu wyborców środka.
Dlatego, żeby nie zniknąć z polityki, Unia Wolności będzie musiała związać się z silniejszym ugrupowaniem. Ścieżki przetarła tutaj Unia Pracy, która u boku SLD wróciła do parlamentu.
Współpraca z Platformą Obywatelską może okazać się trudna ze względu na psychiczne urazy, które pozostały u wielu unitów po nagłej zdradzie i rozwodzie z Donaldem Tuskiem. Pozostaje jeszcze SLD, a zwłaszcza jego liberalne skrzydło. W tym wypadku historyczne zaszłości już dawno przestały odgrywać decydujące znaczenie u wielu działaczy UW, czego dowodem była współpraca unii i SLD w wielu samorządach.
Każdy z tych wyborów doprowadzi do napięć w UW i odejścia części działaczy. Jednak samotne trwanie i "splended isolation" będzie oznaczało dla UW pożegnanie się z polityką.