Miasto zleciło opracowanie raportu na temat jakości życia i potrzeb seniorów w Białymstoku. Rekomendacje zawarte w raporcie mają posłużyć do wdrożenia konkretnych rozwiązań na rzecz poprawy jakości ich życia.
Wyniki badań socjologicznych pod hasłem „Jakość życia seniorów w Białymstoku” zostały zaprezentowane podczas konferencji naukowej w Centrum Aktywności Społecznej.
O sytuacji finansowej i warunkach mieszkaniowych białostockich seniorów mówiła dr Monika Nowicka z Collegium Civitas w Warszawie. Natomiast z poziomem zadowolenia z różnych aspektów życia zapoznała zebranych dr Anna Szafranek z Państwowej Wyższej Szkoły Informatyki i Przedsiębiorczości w Łomży. Jakim zaś wyzwaniem dla opieki geriatrycznej jest starzenie się Podlasia - przedstawiła prof. Barbara Małgorzata Bień, która mówiła też o zdrowotnych aspektach jakości życia w świetle badań seniorów z Białegostoku.
W badaniu „Jakość życia seniorów w Białymstoku” wzięło udział 980 osób w wieku 65+. W Białymstoku mieszka obecnie ponad 51 tysięcy osób, które przekroczyły ten wiek (to stanowi 17,1 proc. wszystkich mieszkańców). Chodziło o zdiagnozowanie jakości życia białostockich seniorów i czy miasto dba o potrzeby osób starszych.
– Od lat podejmujemy działania mające poprawiać jakość życia seniorów w Białymstoku – powiedział prezydent Tadeusz Truskolaski. Chcąc sprawdzić skuteczność tych działań, ale też po to, aby poznać aktualne potrzeby seniorów, zleciłem przeprowadzenie badań socjologicznych. Analizując wyniki przeprowadzonych badań dowiadujemy się, czego oczekują starsi mieszkańcy naszego miasta. Teraz będziemy mogli opracować kompleksowy program miejski wspierający seniorów.
Z badań wynika, że najważniejsze potrzeby starszych mieszkańców Białegostoku to:
- - poprawa dostępności do specjalistów lekarzy, usług medycznych, w szczególności rehabilitacji (zakres zadań administracji rządowej),
- - poprawa dostępności do informacji na temat działań organizowanych przez miasto,
- - poprawa przepływu informacji pomiędzy administracją samorządową a organizacjami pozarządowymi,
- - powołanie Centrum Aktywności Seniorów,
- - zwiększenie liczby usług opiekuńczo–pielęgnacyjnych organizowanych przez MOPR,
- - powołanie asystenta seniora,
- - przygotowywanie oferty działań wielopokoleniowych, integracyjnych, edukacyjnych, informacyjnych na osiedlach.
Rekomendacje na podstawie raportu Jakość życia seniorów w Białymstoku w zakresie zdrowia:
Organizacje pozarządowe
- - Wdrożenie programu identyfikacji seniorów niesprawnych w zakresie samoobsługi w celu świadczenia dla nich określonych usług związanych z codziennym życiem typu: zakupy, sprzątanie, pranie, wykupienie lekarstw, itp. (które są obecnie marginalnie świadczone), ale również w celu zaspokajania potrzeb społecznych, towarzyskich. Częściej niż co trzeci senior w wieku 75+ mieszka samotnie, zatem ryzyko zaniedbania opiekuńczego i usługowego jest bardzo duże;
- - Realizacja palet usług dostosowanych do indywidualnego potrzeb seniora w jego domu.
- Podjęcie działań w zakresie podniesienia świadomości seniorów w zakresie chorób neurodegeneracyjnych prowadzących do otępienia, co w dużej mierze wynika z niskiej dostępności do poradni i oddziałów geriatrycznych oraz nieświadomości tej groźnej choroby wśród fachowych pracowników służby zdrowia, w tym lekarzy rodzinnych i różnych specjalistów.
Instytucje publiczne
- - Likwidacja barier architektonicznych, zwłaszcza tych zlokalizowanych w miejscach zamieszkania seniorów. Najistotniejszym działaniem wydaje się być program ukierunkowany na systemowe instalowanie wind w budynkach starego typu, gdyż dla 38% seniorów w wieku 75+ ogromną barierą architektoniczną są schody, które istotnie wypływają na ograniczenie ich możliwości wyjścia z domu, a w konsekwencji wpływają na poczucie większego osamotnienia i wyalienowania ze społeczeństwa.
- - Poprawa dostępności do rehabilitacji i leczenia uzdrowiskowego.
- - Zmiana sposobu orzecznictwa w zakresie niepełnosprawności w oparciu o wskaźniki dotyczące zdolności do określonych czynności życia codziennego. Osoby samookreślające się jako sprawne w codziennym życiu często posiadają orzeczenia o niepełnosprawności (18,8%), podczas gdy seniorzy opisujący się jako wymagający wsparcia w podstawowych czynnościach domowych orzeczeń takich niejednokrotnie nie posiadają (33,2%), przez co program asystenta osoby starszej jest dla nich niedostępny.
- - W kontekście powyższej rekomendacji istotne wydaje się być wsparcie informacyjne w procesie ubiegania się o formalne orzecznictwo, w tym także pomoc w czynnościach typu kompletowanie dokumentów, składanie wniosku, aby osoby realnie niepełnosprawne miały możliwość uzyskania orzeczenia, a tym samym posiadały podstawy formalne do aplikowania o usługi dedykowane osobom niepełnosprawnych takie jak wyżej wspomniany asystent osoby starszej, czy szybszy dostęp do usług rehabilitacyjnych;
- - Systemowe i profesjonalne dostarczanie palety usług dostosowanych do indywidualnego seniora w jego domu, np. przez pomoc społeczną lub inne agendy publiczne z partycypacją seniora w kosztach opieki.
- - Przygotowanie programu wsparcia w zakresie podniesienia świadomości seniorów w zakresie chorób neurodegeneracyjnych prowadzących do otępienia, co w dużej mierze wynika z niskiej dostępności do poradni i oddziałów geriatrycznych oraz nieświadomości tej groźnej choroby wśród fachowych pracowników służby zdrowia, w tym lekarzy rodzinnych i różnych specjalistów.
- - Zorganizowanie systemu opieki nad osobami z otępieniem.