James Wesley Rawles - Jak przeżyć koniec świata. Plan na niepewne czasy

„Jak przeżyć koniec świata. Plan na niepewne czasy” została wydana w USA, ojczyźnie preppersów w 2008 roku. Jakże proroczo brzmią dziś słowa:

Wyobraźcie sobie, jak żądne sensacji media transmitują obrazy ludzi w maskach, gumowych rękawiczkach, goglach i białych kombinezonach ochronnych transportujących na noszach zwłoki w plastikowych workach.

Przepowiednia, snuta na podstawie epidemii ptasiej grypy, po 12 latach spełniła się, zatem rady byłego wojskowego jawią się być nad wyraz aktualnymi. Może z wyjątkiem przyszykowania sobie odpowiedniej broni, bo jednak Polska to nie USA. Za to odważni wręcz powinni przeprowadzić proponowany przez Rawlesa eksperyment weekendowy. Wyłączyć totalnie prąd, zakręcić wodę, gaz i sprawdzić, jak dadzą sobie w takiej sytuacji radę. Dlaczego? Bo to scenariusz wysoce prawdopodobny. Przecież jeśli pandemia zdziesiątkuje pracowników elektrowni, możemy zostać bez prądu. Wtedy staną pompy wody, wyłączą się lodówki, przestaną działać komórki, internet i systemy alarmowa. A to oznacza raj dla przestępców.

Na wypadek wielkich tragedii James Wesley Rawles zdaje się, że nie zapomina o niczym. Wyznacza priorytety, podpowiada jak znaleźć azyl, przygotować zapas wody, spiżarnię, uczy uprawy warzyw, podpowiada, jakie warto wówczas hodować zwierzęta, a nawet opisuje jak we własnym zakresie odebrać poród. Na samym końcu (tekst z roku 2008) pisze o ochronie rodziny przed pandemią grypy wyciągając wnioski z pandemii wirusa H1N1, który również wywoływał burzę cytokinową, jak teraz COVID-19. Podpowiada czego unikać, by nie osłabić odporności, a nawet daje świetny przepis na prosty płyn nawadniający. Wystarczy sól, miód, cytrynian sodu, bądź soda oczyszczona i oczywiście czysta woda. Dystans, dezynfekcja, maseczki? W 2008 roku było to tak samo oczywiste jak dziś.

„Jak przeżyć koniec świata. Plan na niepewne czasy” okazuje się być planem aktualnym i bardzo konkretnym. I obyśmy pozostali tylko na etapie prób, a zgromadzone zapasy mogli jak najczęściej móc przekazywać potrzebującym, nie zużyć gdzieś w ukryciu przed światem.