Prof. Zdzisław Pucek urodził się 2 kwietnia 1930 roku w Radzyniu Podlaskim. Studiował na Wydziałach Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (uk. 1952) i Uniwersytetu Warszawskiego (uk. 1954), otrzymując dyplom magistra w dziedzinie biologii i zoologii.
Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał w 1960 roku na UMCS, na podstawie rozprawy o biologii i sezonowej zmienności ryjówek. Habilitował się sześć lat później w tej samej dziedzinie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rada Państwa uhonorowała go w 1971 roku tytułem profesora nadzwyczajnego, a w 1983 roku profesora zwyczajnego.
Badania nad morfologią, biologią i sezonową zmiennością ryjówek prof. Pucek prowadził w Białowieży od 1952 roku. Po uzyskaniu dyplomu w 1954 roku osiedlił się tu na stałe i dalszą karierę naukową związał z Instytutem Biologii Ssaków PAN. Po śmierci profesora Augusta Dehnela, twórcy i pierwszego kierownika ZBS PAN, objął kierownictwo zakładu i kierował nim w okresie od 1963 do 1999 roku.
W latach 1967 - 1971 prof. Zdzisław Pucek prowadził też wykłady z teriologii (dział zoologii zajmujący się ssakami - przyp.red.) na UMCS, a w latach 1979 - 1980 na Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku.
Pod jego kierunkiem białowieska placówka osiągnęła wysoki poziom naukowy i uznanie na całym świecie. Był jednym ze współtwórców restytucji żubra w Polsce. Współpracował w tym zakresie z ośrodkami badawczymi w Rosji, Austrii i Niemczech. Z jego inicjatywy podjęto wszechstronne badania naukowe nad tym gatunkiem, a pod jego kierownictwem przygotowano światową strategię ochrony żubra, która została opublikowana w 2004 roku.
W ciągu swojej pracy zawodowej chętnie przekazywał zdobyte doświadczenie i wiedzę studentom i młodszym kolegom, kształcąc wielu następców. W latach 1954 - 1975 organizował i wykładał na letnich szkołach teriologicznych. Był promotorem 24 prac doktorskich i 15 prac magisterskich, recenzował także dorobek licznych habilitantów i kandydatów do tytułu profesora.
Efektem jego pracy naukowej są między innymi szkice monograficzne wybranych gatunków ssaków. Współredagował i opracował też "Atlas rozmieszczenia ssaków w Polsce" (1983), zredagował "Klucz do oznaczania ssaków Polski" (1984). Opublikował ponad 210 artykułów naukowych oraz 20 rozdziałów w książkach. Jest także autorem, współautorem lub redaktorem sześciu książek naukowych.
W latach 1958 - 1962 był sekretarzem naukowym czasopisma naukowego "Acta Theriologica", zaś w latach 1963 - 2004 jego redaktorem naczelnym. Udało mu się wypromować to czasopismo nie tylko w Polsce, wysoką renomę zyskało ono także w świecie.
Należał do licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych, a także organizacji społecznych.
W latach 1985 - 2000 przewodniczył Podkomisji ds. Żubra Komisji Gatunków Zagrożonych Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), która została powołana z jego inicjatywy.
Pełnił funkcję radnego powiatowego (w Hajnówce) i wojewódzkiego (w Białymstoku) - w obu radach był powoływany na zastępcę przewodniczącego.
Posiadał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Medal "Za zasługi dla obronności kraju", Srebrną Odznaką Honorową "Zasłużony Białostocczyźnie", Medal 25-lecia PAN i Medal "Przyjaciel Żubra".
Zmarł 13 września 2007 roku w szpitalu w Białymstoku. Pochowany został na cmentarzu w Białowieży.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
