Homilia Josepha Ratzingera

- Serca pełne smutku, ale także radosnej nadziei i wdzięczności - to są nasze uczucia i stan ducha, bracia i siostry w Chrystusie obecni na placu Świętego Piotra, na sąsiednich ulicach i w różnych miejscach na terenie Rzymu, wypełnionego ogromnymi pogrążonymi w modlitwie tłumami - powiedział na wstępie swej homilii kardynał Joseph Ratzinger.
- Również w imieniu kardynałów kieruję pełne szacunku myśli do szefów państw i rządów, do delegacji różnych krajów - dodał.
Kardynał Ratzinger skierował następnie słowa powitania do duchowieństwa, przedstawicieli władz i reprezentantów różnych kościołów chrześcijańskich, jak również różnych religii przybyłych ze wszystkich kontynentów.
W szczególny sposób Ratzinger powitał młodzież, którą Jan Paweł II zwykł określać jako "nadzieję Kościoła".
Tylekroć w swych listach do kapłanów i w swych autobiograficznych książkach papież mówił nam o swoim kapłaństwie - kontynuował Ratzinger. - W tych tekstach interpretuje swoje kapłaństwo, wychodząc od słów Pana - mówił.
Kardynał przewodniczący mszy żałobnej zacytował fragmenty Ewangelii wg św. Jana: "Nie wyście mnie wybrali, lecz ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przenosili i by owoc wasz trwał" (św. Jan 15,16). "Dobry pasterz daje życie swoje za owce" (św. Jan 10,11). I wreszcie: "Jak mnie umiłował Ojciec, tak i ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej" (św. Jan 15,9).
Papież - podkreślił Ratzinger - rzeczywiście szedł wszędzie, aby nieść owoc, który pozostaje. - Wstańcie, Chodźmy - przypomniał w homilii tytuł przedostatniej książki papieża.
Tymi słowy - mówił Ratzinger - (Bóg) obudził zmęczoną wiarę, obudził ze snu swych dawnych i obecnych uczniów.
Ojciec Święty - mówił dalej kardynał - był kapłanem do końca, ponieważ poświęcił Swe życie dla Boga, dla swych owieczek i dla całej rodziny ludzkiej, w codziennym darze w służbie Kościoła. Szczególnie zaś w czasie ciężkiej próby, jaką przeszedł w czasie ostatnich miesięcy.
- Nasz papież - wszyscy to wiemy - nigdy nie dbał o ratowanie własnego życia, nie chciał go dla siebie; chciał siebie oddać bez reszty do ostatniej chwili dla Chrystusa, a także dla nas - podkreślił Ratzinger.
- Miłość Chrystusa była dominującą siłą naszego ukochanego Ojca Świętego. Wie to każdy, kto Go widział, jak się modli i głosi Słowo Boże - mówił.
W pierwszym okresie swego pontyfikatu Ojciec Święty, młody jeszcze i pełen siły, daje się prowadzić Chrystusowi do krańców świata - przypomniał Ratzinger początek wielkiego dzieła papieża, jakim były jego 104 podróże zagraniczne.
Później jednak Jan Paweł II "coraz bardziej jednoczy się z cierpieniem Chrystusa" - powiedział Ratzinger, podkreślając, że "przesłanie cierpienia papieża, jego milczenie było wymowne i owocne".
Nawiązując do ostatnich dni życia Jana Pawła II Ratzinger mówił: "Dla nas wszystkich pozostaje niezapomniane, jak w tę ostatnią Niedzielę Wielkanocną w Jego życiu, Ojciec Święty naznaczony cierpieniem, pojawił się raz jeszcze w oknie Pałacu Apostolskiego i po raz ostatni udzielił błogosławieństwa "Urbi et Orbi".
- Możemy być pewni, że nasz ukochany papież jest w oknie Domu Pana, patrzy na nas i nam błogosławi. Tak, pobłogosław nam Ojcze Święty. Powierzamy Twą najmilszą nam duszę Matce Bożej, która prowadziła Cię każdego dnia i poprowadzi teraz do chwały wiecznej swego Syna Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen - brzmiały ostatnie słowa homilii.