Wiesław Szwabowicz o naliczaniu opłat za ogrzewanie

Kurier Lokalny: Skąd wzięło się owe 6 tysięcy złotych? To potężna kwota.

Wiesław Szwabowicz: Tylko nie mówmy, że to ciepło zostało spożytkowane na ogrzanie mieszkania. Tam po prostu nie stosowano żadnych norm, żeby oszczędzać to ciepło.

Może coś z tym mierzeniem poboru ciepła było nie tak?

- Pani ta zarzucała nam, że nie działał dobrze podzielnik kosztów ciepła (to nie jest licznik). Chcąc się upewnić się czy tak jest w rzeczywistości, obok powiesiliśmy drugi podzielnik. Okazało się, że różnica pomiędzy pomiarami tych podzielników wynosiła tylko trzy impulsy. Wniosek z tego był jeden, że impulsy zostały zliczone prawidłowo.

Sąsiedzi pani Rogowskiej też muszą tak dużo dopłacać za ogrzewanie?

- Absolutnie. To jest kuriozalna sprawa, druga, która dotyczy kwoty powyżej 3 tys. zł (o tym przypadku pisaliśmy w "Lokalnym" w ubiegłym roku, red.). Ta pani mówi, że sąsiedzi się z niej śmieją. No bo trzeba się śmiać, jeżeli ktoś nie zdaje sobie trudu. Miała też propozycję od spółdzielni, żeby przeszła na tzw. średni koszt rozliczenia ciepła z metra kwadratowego. Ta pani lubi ciepło.

Może to kwestia tego, że pani Rogowska od niedawna mieszka w bloku SM i nie ma jeszcze doświadczenia w oszczędzaniu?

- Ale ona nie chce słuchać naszych rad. Jej jedyny argument jest taki, że "Jeżeli chcecie nagłośnienia sprawy, my to wszędzie nagłośnimy".

Czy jest możliwość dogadania się i obniżenia tej stawki?

- Ale jak? Komu mam teraz dołożyć? Rozliczenie kosztów ciepła to jest sto procent. Z tego torciku każdy zużywa jakąś cząstkę. Jeden ma zwrot, bo oszczędza, a drugi dopłaca. Kto się dziś zgodzi na to, żebym zrobił nowe rozliczenie? To, co mogę zrobić, to rozłożyć tę sumę na raty.

Dziękuję za rozmowę