Regiopedia. Opowiedz o urokach swego regionu

Regiopedia czyli encyklopedia regionu podlaskiego powstaje pod okiem dziennikarzy Kuriera Porannego i Gazety Współczesnej. Ale tak naprawdę autorem może być każdy, kto tylko posiada dostęp do Internetu i chce podzielić się swoją wiedzą o regionie. Trzeba tylko poświęcić kilka chwil i zalogować się na stronie http://podlaski.regiopedia.pl i już mozna samodzielnie tworzyć nowe hasła. I nie muszą być to wyłącznie wzorowane na poważnych wydawnictwach uczone definicje, pełne liczb i dat. W Regiopedii ważna jest każda miejscowość i każdy człowiek.

Aktor, społecznik i kto jeszcze?
Jedną z najciekaaszych osób, jakie już umieścili w Regiopedii internauci jest postać Adama Ludwika Dmuszewskiego. Ów jegomość na świat przyszedł w 1777 roku w Sokółce. Był aktorem, od 1800 roku współpracował z Wojciechem Bogusławskim w Teatrze Warszawskim.

Jakby tego było mało przez następne 11 lat podróżwał z zespołem odwiedzając Poznań, Kalisz, Kraków czy Gdańsk. W 1808 roku wystąpił w Białymstoku. Dmuszewski napisał także ponad 150 sztuk teatralnych. Największy rozgłos zyskała sztuka pt. "Barbara Zapolska". W 1826 roku zrezygnował z aktorstwa na rzecz pracy dziennikarskiej w Kurierze Warszawskim. Jego postać przypomniana przez internautę molechnowicza dziś może patronować wszystkim sokólskim adeptom pióra.

Sokółka od 1807 roku należała do zaboru rosyjskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości ściągało do miasta wiele niezwykłych postaci. W 1925 roku z kieleckiego przyjechał Roman Pawłowski, gdzie objął posadę kierownika szkoły powszechnej. Jednocześnie nauczał matematyki i fizyki. W Sokółce poznał Julię Szajewską, również nauczycielkę. Małżeństwem zostali w 1931 roku. Roman Pawłowski prezesował Powiatowemu ZNP, zorganizował sokólską bibliotekę pedagogiczną i spółdzielnię spożywców. W maju 1939 roku w koszarach wojskowych w Sokółce odbyła się uroczystość przekazania wojsku ckm z biedką, koniem i uprzężą. Sprzęt otrzymał 76 pułk piechoty im. L. Narbutta, stacjonujący w Grodnie. Organizatorem akcji był Roman Pawłowski, który w sierpniu został zmobilizowany do wojska i trafił do Lwowa. Walczył w kampanii wrześniowej. Później ślad po nim zaginął. Od nieznanej z nazwiska pani aptekarzowej ze Lwowa nadeszła wiadomość, że ppor. Pawłowski powędrował do niewoli sowieckiej. Dopiero 16 grudnia 1939 roku żona otrzymała kartkę ze Starobielska. Do rodziny przysłał cztery listy. Roman Pawłowski w dniu śmierci miał 43 lata. Jego nazwisko znajduje się na liście katyńskiej. Jego żona Julia, wraz ze swoją matką, jeszcze w 1940 roku zostały wywiezione do Kazachstanu. Julia pracowała w sowchozie Ekibastur. Wkrótce zmarła jej matka. Julia wytrzymała w ciężkiej pracy i cierpieniu. Prowadziła też tajne nauczanie. Do Polski i zawodu nauczycielskiego wróciła w 1946 roku. Pracowała w Sokółce, a potem przez wiele lat w Białymstoku.
W Sokółce skauting, a później harcerstwo rozwijało się bardzo dynamicznie. Pierwsze Przyrzeczenie Harcerskie w Sokółce harcerze złożyli w 1928 roku. Uroczystość ta odbyła się przy Pomniku Wolności. W 1932r. kiedy było ponad 30 drużyn , władze ZHP utworzyły odrębny Hufiec Sokólski, a jego hufcowym mianowały dh. Witolda Biziuka. To kolejna ciekawa postać odkryta przez internautę KH i umieszczona w naszej Regiopedii. Bo Biziuk urodził się w 1902 roku w Sokółce. Szefował harcerzom w Czarnej Wsi, w roku 1932 został hufcowym w Sokółce. Mając 86 lat uczestniczył jeszcze w zlocie "Grunwald 88".

Różne religie i smakołyki

W pobliskich Kruszynianach i Bohonikach można podziwiać drewniane meczety i mizar - tradycyjny cmentarz Tatarów Polskich. W samym centrum Sokółki pyszni się cerkiew pw. św. Aleksandra Newskiego. Przed II wojną światową w całym regionie nie brakowało też polskich Żydów. Do dziś liczne ślady po ich obecności można znaleźć w niedalekich Krynkach. W samej Sokółce w czasie II wojny światowej hitlerowcy rękoma Żydów zamkniętych w getcie wybudowali istniejący do dziś zalew. Odwiedzając okolice warto poznać tradycyjne miejscowe przysmaki. Choćby pierekaczewnik - tzw. tatarski rogal wpisany już w 2005 roku na Listę Produktów Tradycyjnych.

Szansa na promocję

Regiopedia może stać się znakomitą okazją dla osób stawiających pierwsze kroki w agroturystyce. Warto opisywać, byle rzetelnie, walory swoich gospodarstw, umieszczać zdjęcia, polecać, korzystając z już istniejących haseł inne okoliczne atrakcje. No i wykorzystać mapy Google. Dzięki nim turyści łatwiej zaplanują sobie dojzad. I jak tu nie skorzystać?