Próbujemy zapełnić przepaść dzielącą nas od świata przyrody
oraz od drugiego człowieka. Z jednej strony, czujemy się
od niej odseparowani na skutek posiadania rozumu, z drugiej
zaś, to właśnie zwierzętom, przedstawicielom świata natury,
skłonni jesteśmy przypisywać ludzkie cechy. Uczłowieczamy
nasze pupile, ale jednocześnie z całą świadomością cieszymy
się z różnicy, jaka istnieje pomiędzynami a nimi. To dlatego posiadanie
zwierząt ma dla nas taką wartość, że są, w naszym
mniemaniu, prawie takie same jak my, ale jednocześnie zupełnie inne.
Czy zatem inteligentny gatunek istot żyjący obok nas wypełniłby
nasze poczucie pustki istnienia? Jest to raczej wątpliwe. Po pierwsze,
azyl, który tworzymy psu czy kotu, jest prawdziwym wyjątkiem
w świecie, gdzie zwierzęta są w zasadzie sprowadzone
do roli surowca. Po drugie, ludzie, którzy taki azyl czworonogom
tworzą, są statystycznie dobrze wykształconymi mieszkańcami
miast - norma to ciągle buda z łańcuchem i michą
na jeden posiłek dziennie oraz kij w "nagrodę" za wierną służbę.
Dlatego też żadna - a już na pewno radykalnie od nas inna,
ale inteligentna istota - nie zapełniłaby naszego poczucia samotności.
Gdyby pewnego dnia nasze psy naprawdę stały się
równe nam pod względem inteligencji, raczej byśmy się tego
śmiertelnie przestraszyli. Nie wyobrażamy sobie nawet psa siedzącego
z nami przy stole z papierosem i pijącego kawę. Jestem
przeświadczony o tym, że inteligentne, lecz inne od nas gatunkowo
istoty uczynilibyśmy prędzej swymi niewolnikami, niż
pozwolilibyśmy, aby towarzyszyły nam, wypełniając egzystencjalną
próżnię świata, w którym żyjemy. Dlaczego mielibyśmy
tego nie zrobić? Przecież robimy to od wieków drugiemu człowiekowi.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
