Instalacja „Niewidzialna ściana” zaprasza do dialogu

Wchodząc na piętro zabytkowego budynku przy ulicy Mickiewicza 1 widza witają spowite mrokiem pomalowane na żółto ściany. Na przeciwległych końcach, przedzielonych ścianą z otworami drzwiowymi pomieszczenia, wiszą sporych rozmiarów ekrany, na których młody mężczyzna wykonuje pewne sekwencje ruchów. Na jednym z filmów ubrany jest na niebiesko, na drugim – na czerwono. Towarzyszy mu muzyka przypominająca dźwięk z komputerowej gry w tenisa z lat. 80.

– Wiedziałyśmy, że będzie ściana i projekcja uniemożliwi jednoczesne śledzenie dwóch filmów – opowiada o realizacji instalacji dla Arsenału Magdalena Łazarczyk. Ćwiczącego chłopaka zagrał adept Szkoły Gladiatorów. Okazuje się, że to bardzo konkretna choreografia. – Tworzyłyśmy ją wspólnie z Zuzą Golińską, ale pozbawiłyśmy modela atrybutów rycerstwa – wyjaśnia Łazarczyk. – Ciało bez miecza, zbroi, tarczy jest bezbronne, a walka nie jest walką... W ten sposób młode artystki wywodzące się z pracowni Mirosława Bałki z warszawskiej ASP podejmują z widzami artystyczną grę.

– Ważne jest budowanie możliwości interpretacyjnych, kiedy każdy widz może stworzyć swoją historię, wejść do gry, doświadczyć jej i poukładać sobie na swój sposób – dodaje Zuza Golińska. Od pytań o to z kim model walczy, do sensu walki i spodziewanej nagrody.

Instalacje będzie czynna do 1 czerwca.

DSW 2017. Centrala 71/Supernova: Matka Gyubala Wahazara. Białostocki Teatr Lalek Białystok