Dziękujemy. Za wszystko

Podczas uroczystości pogrzebowych ascetyczna cyprysowa trumna z ciałem Jana Pawła II stała na Placu św. Piotra. Obok paschał. Na trumnie leżało Pismo Święte. Wiatr, który hulał przez całe nabożeństwo, przewracał kartki, by w końcu zamknąć księgę.
A pielgrzymów zjechały do Rzymu miliony, w tym setki tysięcy Polaków, szefowie kilkuset państw. Wiedzieliśmy, że z nami są też miliardy wiernych przed telewizorami na całym świecie. Razem żegnają papieża, naszego papieża.

Ceremonię pogrzebową co chwila przerywały brawa, okrzyki. Nad głowami pielgrzymów unosiło się morze polskich flag. Na placu św. Piotra przyszło około 200 tysięcy ludzi, wokół niego - milion. Większość - Polacy.
15 minut przed godziną 10 życie w Watykanie zamarło. Ucichły rozmowy. Zaczął bić dzwon w Bazylice św. Piotra. Donosił o pogrzebie ukochanego papieża. Chwilę później wyniesiono zamkniętą trumnę, a przez Plac św. Piotra przetoczyła się burza braw. - Chcemy w ten sposób podziękować papieżowi - mówił Edmund Nowak z Dobrzyna pod Wołominem.
Na odgłos braw sprzed Bazyliki św. Piotra poderwały się do lotu białe gołębie. Słychać było - wypowiadane w różnych językach - słowo "Święty".
Przewodniczący mszy świętej dziekan Kolegium Kardynalskiego, kardynał Joseph Ratzinger wezwał wszystkich zgromadzonych do wspólnej modlitwy za duszę Jana Pawła II. - Możemy być pewni, że nasz ukochany Papież stoi obecnie w oknie domu Ojca, spogląda na nas i nam błogosławi - dodał na koniec homilii.
Najbardziej wzruszającym momentem uroczystości było wyniesienie trumny z placu do Grot Watykańskich, gdzie spoczywają papieże. Polacy zaczęli przez łzy skandować: - Jan Paweł II!, Natychmiast święty! - wyrażając pragnienie szybkiej kanonizacji Ojca Świętego. Śpiewali też Mazurka Dąbrowskiego.
Długo po tym, jak trumna Jana Pawła II została wniesiona do bazyliki, nikt z nas nie opuszczał placu. Na jego środku zebraliśmy się w modlitewny krąg. Każdy mówił to samo: - Chcę się jeszcze pożegnać.