Podczas I wojny światowej pogłowie żubrów w Puszczy Białowieskiej zostało mocno przetrzebione. Po ustaniu działań wojennych kłusownictwo dopełniło reszty - ostatni żubr padł w 1919 roku. We wrześniu 1929 roku rozpoczęła się żmudna restytucja tego gatunku.
Rok później Departament Leśny skierował do Puszczy Białowieskiej komisję, która miała opracować wytyczne hodowli żubra. W jej składzie był dr nauk weterynaryjnych Konrad Wróblewski, który żubrami w Puszczy zajmował się jeszcze przed I wojną.
W październiku 1930 roku został kierownikiem prac biologicznych przy Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży. Zajął się fachową opieką hodowlano-weterynaryjną i tworzeniem podwalin pod laboratorium biologiczne.
Nowa placówka badawcza otrzymała pięć pomieszczeń w Domu Marszałkowskim w Parku Pałacowym. Laboratorium było początkowo związane z Nadleśnictwem Rezerwat.
Po przejęciu w 1932 roku opieki nad żubrami przez Zakład Doświadczalny Lasów Państwowych (od 1934 roku Instytut Badawczy LP), pod jego pieczę trafiło i białowieskie laboratorium. W 1933 roku jego kierownikiem został lekarz weterynarii Jan Hay. Zorganizował on Pracownię Rozpoznawczą Bakteriologiczno-Łowiecką, która zajęła się też chorobami zwierzyny łownej.
Z początkiem marca 1935 roku kierownikiem białowieskiej placówki została młoda lekarka Ludmiła Baranowska. Niestety, nie udało jej się nawiązać dobrej współpracy z ludźmi zajmującymi się hodowlą żubrów i w maju 1936 roku odeszła z Białowieży.
Laboratorium przerwało swą pracę do marca 1937 roku. Wtedy to jego szefem został lekarz weterynarii i inż. rolnik Tomasz Ślósarski. W Białowieży pracował do wybuchu wojny, a za jego czasów pod jej opiekę trafiły zwierzyńce i hodowle: żubrów, bizonów, żubrobizonów, tarpanów, łosi, niedźwiedzi i bobrów.
Do placówki trafiały próbki zwierząt padłych i ustrzelonych podczas polowań reprezentacyjnych w Puszczy - kompletowano z nich zbiory anatomopatologiczne.
Druga wojna światowa ograniczyła działalność laboratorium tylko do puszczańskich zwierzyńców. W kwietniu 1940 roku zaczął w nim pracę Wiaczesław Demiaszkiewicz, lekarz weterynarii z Akademii Nauk BSSR. Pracował on też podczas okupacji niemieckiej i po wojnie.
Laboratorium Bakteriologiczno-Łowieckie, przemianowane na Stację Rozpoznawczą Chorób Zwierząt Leśnych, podlegało Oddziałowi Instytutu Badawczego Leśnictwa w Białowieży. Swą działalność zakończyło z końcem 1951 roku.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
