Uniwersytet Trzeciego Wieku ma już pięć lat (zdjęcia)

[galeria_glowna]
Uczelnia zrodziła się w październiku 2007 roku. 6 czerwca 2012 roku zakończyła piąty rok działalności. Głównym inicjatorem jej powstania był Leonard Kulwanowski, emerytowany nauczyciel, ówczesny przewodniczący rady miasta. - Nie ma dla starszych lepszego leku, niż uniwersytet trzeciego wieku - żartował.

I rzeczywiście. Panie i panowie zadowoleni z życia, wystrojeni niczym z żurnala. Kto by pomyślał, że to studenci, których wnuki nierzadko już ukończyły studia.
Czesław Kryszkiewicz przez 12 lat kierował UTW w Białymstoku. Pięć lat temu, wykładem inauguracyjnym rozpoczynał działalność uniwersytetu w Hajnówce.

- Miałem być drugim wykładowcą, ale panu Cimoszewiczowi coś nie wyszło - wspomina.
Uniwersytet w ogóle udało się założyć, ponieważ został ogłoszony konkurs na temat seniorów w Unii Europejskiej. - Granty wygrało pięć osób, w tym ja - mówi Czesław Kryszkiewicz.

Był już wtedy po rozmowie z Leonardem Kulwanowskim. Plan działania był uzgodniony. Do Brukseli przyjechały więc jeszcze cztery osoby z Hajnówki.

- Rozmawialiśmy od godziny 11 do 2. Jak wszystko zrobić, jak zorganizować, żeby się powiodło. I o dziwo, po kilku dniach otrzymałem zaproszenie - opowiada.

Pierwszą przewodniczącą UTW była Jadwiga Rudzińska-Patejuk. Po jej nagłej śmierci w 2008 r., na czele zarządu Stowarzyszenia Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Hajnówce stanęła Mirosława Pawłowska.

- Doskonale wiem, ile trzeba twojego wysiłku, twojego trudu, żebyśmy osiągnęli to, co mamy - zwrócił się do niej Edward Poniecki.

Bo hajnowski uniwersytet startował z 54 studentami. W roku 2008/09 było ich 79. Trzeci rok działalności to już 107 słuchaczy, czwarty - 119. W roku 2011/12 stowarzyszenie liczy aż 147 członków.

- Dziękuję za te pięć lat - zwróciła się do zebranych Mirosława Pawłowska. - Realizację naszych marzeń programowych zawdzięczamy ludziom dobrej woli. To dzięki nim mogliśmy zorganizować w ciągu pięciu lat 40 wykładów oraz 15 spotkań seminaryjnych z różnych dziedzin życia. Od medycyny, poprzez prawo, po historię naszego miasta. Realizowaliśmy również spotkania integracyjne. By zbliżyć się do siebie, zaprzyjaźnić, by doprowadzić do stworzenia naszej wielkiej rodziny uniwersyteckiej.

Oprócz tego słuchacze brali również udział w 15 wycieczkach edukacyjnych. Aż dziewięć razy wyjeżdżali na sztuki teatralne do Białegostoku i do Warszawy.

Od początku były prowadzone zajęcia językowe i informatyczne. Potem wprowadzono również zajęcia poprawiające kondycję fizyczną w formie gimnastyki usprawniająco-rehabilitacyjnej, gimnastyki w wodzie, tenisa stołowego, a w ostatnim roku doszły warsztaty taneczne.

Mirosław Biedula i Arkadiusz Mróz już od pięciu lat wprowadzają słuchaczy w arkana komputerów. W prezentacji studenci pokazali to, czego się nauczyli na zajęciach informatycznych.

- Podeszli do przedmiotu z zapałem. U dzieci jest on duży, a tutaj jeszcze większy - uważa wykładowca Arkadiusz Mróz. - To są prawdziwi studenci. Ambitni, drążący temat. Z systematycznością bywa różnie, bo są jeszcze przecież wnuki.

Wielką niespodzianką był występ studentek warsztatów tanecznych pod kierunkiem Justyny Biryckiej, instruktorki tańca ludowego HDK. - Na zajęcia uczęszcza bardzo dużo pań, ale nie wszystkie odważyły się wystąpić na scenie - mówi instruktorka. - Dla mnie praca z dorosłymi była wyzwaniem. Panie wiedzą czego chcą, ale mają swoje zdanie, każda chce inaczej i trzeba znaleźć kompromis. Energii mają masę. Na zajęcia przychodzi nawet ponad 40 osób. Niestety, tylko kobiety. Panowie zaglądają, ale się nie decydują.