Uczniowie polecają książki

Grzegorz Kasdepke "Poradnik hodowcy aniołów"

Alicja Kuczyńska
SP nr 37 w Białymstoku
Już nie pierwszy raz zetknęłam się z książką naszego białostockiego pisarza Grzegorza Kasdepke. Zwykle zasługiwały one na moją pozytywną ocenę. Nie inaczej było z powieścią "Poradnik hodowcy aniołów"

Oczywiste jest to, że książkę czyta się lepiej, gdy bohaterowie lektury mają z czytelnikami coś wspólnego, w jakimś stopniu ich przypominają. Wtedy łatwiej nam - odbiorcom wczuć się w ich rolę i dzięki temu lepiej zrozumieć treść.

Marta - główna bohaterka poradnika - jest moją rówieśniczką, ma podobne problemy i radości jak ja i moje koleżanki: kłóci się z rodzicami, sprzecza z rodzeństwem, zakochuje się i nie zawsze ma ochotę na naukę. Ale to nie oznacza, że jest złą osobą. Może czasami samotną i nierozumianą przez otoczenie.
Czytało mi się tę książkę przyjemnie. Lubię opowieści z domieszką tajemniczości i grozy, a do tego... anioły. Poruszyły mnie problemy młodzieży: odtrącenie, udawanie, gra.

Uważam, że książka jest warta przeczytania i przemyślenia. Nadaje się dla młodzieży i dorosłych.

Dorota Terakowska "Poczwarka"

Kinga Jurczyk
Publiczne Gimnazjum w Filipowie
Bohaterami "Poczwarki" są Adam i Ewa. Mają po trzydzieści kilka lat i starannie zaplanowaną przyszłość. Wszystko się zmienia, gdy rodzi się im córeczka. Nie taka, jakiej oczekiwali. Myszka urodziła się z najcięższą odmianą zespołu Downa. Rodzice postanowili oddać dziecko do specjalnego zakładu. Wtedy do Ewy przyszła Anna. Ewa do dziś nie wie, czy zmianę decyzji o pozostawieniu Myszki zawdzięcza Annie, czy sobie. "Dary Pana" lub "dzieci gorszego Boga", tak autorka nazywa dzieci, o których większość ludzi zapomina lub nie chce mówić.

Książka zwraca uwagę na problemy ludzi niepełnosprawnych umysłowo. Według autorki nie są to bezmózgie istoty, które nic nie czują, nie myślą i nie są zdolne do życia. Pokazuje nam, że takie dzieci też marzą, tak jak Myszka, która pomimo swojego niekształtnego ciała próbuje tańczyć.

Jestem pełna podziwu dla Ewy, mamy Myszki. Kobieta wychowuje córkę sama, bez wsparcia męża, który całkowicie wyrzekł się dziecka. Ewa kocha córeczkę całym sercem, lecz pojawiają się i u niej chwile zwątpienia i niepohamowanej złości na Myszkę, na siebie samą i na cały świat. Gdy dziewczynka usłyszała, że nie będzie mogła już chodzić na strych, zaczęła walić głową w ścianę. Wtedy Ewa odsunęła Myszkę i zaczęła ją bić i wyzywać. Dziwne, że po tej scenie uczucia Myszki do matki jakby urosły.

Kluczowym elementem w książce był strych. Przebywając na strychu, Myszka poznawała tajemnice stworzenia świata. Zapoznawała się z Biblią i Bogiem, który według niej cały czas coś stwarzał, dążąc do ideału.

"Poczwarka" to książka obyczajowa, ale sądzę, że powinni ją czytać ludzie o mocnych nerwach, ponieważ są tu przerażające opisy i sytuacje. Jest książką świetną, dla ludzi, którzy pragną ciekawych doświadczeń, rozwija nasze horyzonty, pozwala odkryć, jaki naprawdę jest świat. Wpływa na nas pozytywnie, pozwala zrozumieć, że życie nie jest zamkniętym schematem, w którym nic nowego nie nastąpi. Mamy wpływ na to, co się wydarzy, więc powinniśmy pozwolić, aby coś mogło się zmienić.
Moim zdaniem Dorota Terakowska z wielką wrażliwością i czystością spojrzenia napisała o "dzieciach gorszego Boga", o których najłatwiej nie mówić. Książka bardzo mi się podobała i chciałabym, aby została zekranizowana. Zachęcam wszystkich do jej przeczytania.

Paweł Beręsewicz "Na przykład Małgośka"

Natalia Zyśkowska
SP nr 28 w Białymstoku
Książka "Na przykład Małgośka" to zabawna opowieść o tym, jak dziesięcioletni "syneczek mamusi i tatusia", który ma na imię Robert, wyjeżdża na swój pierwszy w życiu dwutygodniowy obóz tenisowy. Jak się okazuje - to niezła lekcja przetrwania! W końcu trzeba ochronić panią Olę z objęć wampira, czy polubić kolegę snoba, no i pogadać z dziewczyną tak po prostu jak z człowiekiem, takim samym jak my, bez skrępowania, czy też ciągłych westchnień. W dodatku trzeba ostro trenować, zbliżał się bowiem turniej w ośrodku "Biały Kieł". Kogo wybierze Robert na partnera do grania meczów w konkursie? Czy uda się im wygrać turniej? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w tej książce, którą szczególnie polecam ponieważ wyróżnia się szybką, ciekawą akcją i uczy dorastającą młodzież wielu rzeczy, potrzebnych w codziennym życiu.

Antoine de Saint-Exupery "Mały Książę"

Bartosz Sidoruk
Gimnazjum w Dubinach
Z uwagą czytałem kolejną lekturę. Kolejne zdarzenia i nowi bohaterowie skłonili mnie do zastanowienia się skomplikowaną ludzką osobowością.

Narrator pokazuje, jak różne są poglądy na świat dzieci i dorosłych, jak różna jest nasza wyobraźnia w zależności od wieku. Subtelnie opisuje więź, jaka łączy Małego Księcia i różę. To nas przekonuje, że należy szanować innych pomimo ich wad. Róża była piękna i bardzo szybko oczarowała Małego Księcia. To on, wędrując po planetach, przedstawia nam różne typy dorosłych.

Na pierwszej planecie Mały Książę poznaje Króla. To typ człowieka z władzą absolutną, który nie ma kim i czym rządzić. Drugim typem osobowości człowieka jest Próżny, mieszkaniec Asteroidu 326. Jest leniwy, ale dostrzega u siebie tylko zalety i uwielbia pochwały. Na kolejnej planecie spotyka Pijaka, który nie potrafi zerwać ze swoim nałogiem. Potem ma możliwość rozmowy z Bankierem. Jest on bardzo zajęty liczeniem gwiazd. Wyróżnia go chciwość. Jest przekonany, że jeśli coś nie należy do nikogo, to z pewnością stanowi jego własność.

Później poznaje Latarnika - człowieka bardzo pracowitego, lecz jego praca nie ma sensu. Następny bohater: Geograf - człowiek niezwykle zajęty, lecz nieco zarozumiały. Wciąż opisuje odkrycia geograficzne. Powstają kolejne księgi.

Wkrótce tytułowy bohater przybywa na Ziemię. Na koniec poznaje pilota. Tylko on potrafił porozmawiać z Małym Księciem, gdyż dostrzegał świat oczami dziecka. Zdobywa przyjaźń i zaufanie chłopca.

Prócz ludzi Mały Książę poznał też lisa, którego "oswoił", zaprzyjaźnił się z nim, i żmiję, która była fałszywa. Natomiast dorosłych ocenia jako zdecydowanie śmiesznych i nadzwyczajnych.

Bardzo podobała mi się ta książka, bowiem można w niej dostrzec niezwykle bogate osobowości ludzi, ich zachowania w różnych sytuacjach. Warto też zwrócić uwagę na jasny i zrozumiały język utworu.
Natomiast dynamiczny przebieg zdarzeń skłania do rozważań, co będzie dalej. Ponadto młody czytelnik staje się uważnym obserwatorem świata dorosłych.