Święto Przemienienia Pańskiego

Od trzech stuleci

Od trzech stuleci

Piękna tradycja pielgrzymowania na Św. Górę Grabarkę sięga początków XVIII wieku. Ma to związek z cudem, który miał miejsce na początku 1710 roku podczas epidemii cholery dziesiątkującej ludność na Podlasiu. Przybywający na górę wierni zaczęli zdrowieć i choroba została zatrzymana. W tym samym roku na Górze zebrało się około 10 tysięcy ludzi. Od tamtej pory co roku przybywają tu rzesze wiernych, by pomodlić się i poczuć niezwykłą siłę tego miejsca.

To niezwykłe miejsce kultu religijnego, na co dzień bardzo ciche i spokojne, na dwa dni zmienia swe oblicze. Już w wigilię Święta, 18 sierpnia, Grabarka się ożywia.
Na Św. Górę ściągają tłumy wiernych, by pod przewodnictwem Metropolity Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego i członków Świętego Synodu uczestniczyć w obchodach jednego z najważniejszych Świąt w kalendarzu prawosławnym.

Nabożeństwo

Owe wieczorne nabożeństwo jest liturgicznym rozpoczęciem święta. Z racji dużej liczby zgromadzonych wiernych, uroczystości odbywają się przed świątynią. Po "wieczerni" rozpoczyna się modlitewne czuwanie. Przez całą noc wierni uczestniczą w odprawianych nabożeństwach i przystępują do spowiedzi.

Wśród sosen porastających cerkiewne wzgórze oraz między krzyżami przez całą noc słychać pieśni religijne i modlitwy, śpiewane przy blasku świec przez grupy pielgrzymów. Ludzie siedzą i stoją, niektórzy drzemią na zboczach Świętej Góry pod gołym niebem, wśród pokutnych krzyży.

Nie tylko z Polski

Wszystko zaczyna się jednak parę dni wcześniej. Wierni z różnych zakątków Polski i świata pielgrzymują i docierają do sanktuarium pieszo lub różnymi środkami lokomocji, by z radością móc celebrować Święto Przemienia Pańskiego. Na Górę Grabarkę przybyli w tym roku pielgrzymi z Warszawy, Drohiczyna, Jabłecznej, Bielska Podlaskiego, Hajnówki, Białowieży, Siemiatycz, Sokółki oraz miejscowości znajdujących się na trasie pielgrzymki. Największa jest pielgrzymka białostocka. Natomiast najdłuższa bo licząca ponad 180 km idzie z Sokółki.

Najkrótszą, jednodniową, jest pielgrzymka z Siemiatycz. Jak rokrocznie, także i w tym roku, w pielgrzymce uczestniczyły osoby z zagranicy. Metropolita Sawa przypomniał, że co roku na Grabarkę przybywają liczne piesze pielgrzymki wiernych, którzy idą tam, by przemienić swoje życie i wzmocnić się duchowo. Dziękował im za "heroizm wiary".

Ks. Andrzej Lewczak w świątecznej homilii podkreślał znaczenie obecności wiernych na Świętej Górze:

- To świadczy o nas samych i naszej wierze, tutaj dla każdego z nas jest miejsce, tutaj każdy z nas może poczuć się jak u siebie w domu. Płynące u podnóża góry źródło uważane jest za cudowne.

U celu podróży

Pielgrzymki już od wczesnego popołudnia w dniu 18 sierpnia docierają do sanktuarium na Świętej Górze. Pielgrzymi wkopują i ustawiają krzyże, które nieśli w trakcie trwania pielgrzymki. Krzyże są przystrajane kwiatami, przyozdobione kolorowymi wstążeczkami i płóciennymi fartuszkami, stawiane są na nich płonące świece.

Wiele osób przynosi krzyże, by ustawić je na wzgórzu w intencji osobistej albo społecznej. Pielgrzymi udają się do strumyka płynącego u podnóża Świętej Góry, gdzie, jak karze tradycja, obmywają się zanurzanymi w wodzie chusteczkami, którymi przecierają zmęczone nogi i chore miejsca, ufając uzdrawiającej mocy tejże wody.

Mokre chusteczki, pozostawiają przy strumieniu - rozłożone na ziemi i zawieszone na gałęziach drzew. Symbolizuje to pozostawienie tu swych chorób. Z pobliskiej studzienki pielgrzymi nabierają w butelki wodę, aby ją potem podarować krewnym i znajomym, którzy nie mogli sami dotrzeć na Grabarkę.

Następnie wierni udają się na nabożeństwo celebrowane przez biskupów i rzesze duchowieństwa, które aktywnie uczestniczy w uroczystościach.