[galeria_glowna]
To może być jedna z najważniejszych i najciekawszych tegorocznych realizacji Teatru Dramatycznego. W weekend (20-21 kwietnia) na dużej scenie pojawi się "Śmierć komiwojażera" - sztuka wybitnego amerykańskiego dramaturga Arthura Millera z lat 40. ubiegłego wieku.
- Klasyczny, dość wiekowy dramat próbujemy czytać przez lokalną perspektywę. Szukamy gdzie i na jakich poziomach działa, co może powiedzieć nam dzisiaj, zderzamy go z współczesnością - mówi Iwo Vedral, reżyser spektaklu. - Będzie to próba uchwycenia pewnej perspektywy 20 lat kapitalizmu w Polsce.
Sztuka wystawiana jest na dużej scenie. Będą na niej ekrany, które mają prezentować grę aktorów pod różnym kątem. Przedstawienie można oglądać z dwóch perspektyw - bliższej, niemalże w centrum scenicznych wydarzeń lub dalszej - siedząc na balkonie. Autorem scenografii i kostiumów jest Tomasz Brzeziński, wizualizacji Jakub Falkowski, a muzykę przygotował Dawid Dąbrowski. Akcja rozgrywa się na scenie, którą oświetla potężny neon SALE - dość znaczące słowo w tej sztuce.
"Śmierć komiwojażera" to historia Willego Lomana, który po 40 lat pracy oferując ludziom fascynujące produkty nowoczesności, dociera do smutnej konkluzji - dzisiaj nikt nie chce od niego już nic kupić. Zostaje wyrzucony z pracy, zaszczepiona przez lata w synach potrzeba sukcesu, wyjątkowości i kontynuacji zmutowała i zrodziła fałszywe marzenia. Willy dokonując swoistej wyprzedaży pamięci próbuje znaleźć brakujący element, niewłaściwie przeprowadzoną transakcję, która da mu odpowiedź na przyczynę porażki.
- Ten spektakl jest o tym, jak powoli upadają wszystkie mity, marzenia tej rodziny. I wyprzedaż polega na tym, że tej rodzinie na koniec nie zostaje nic - mówi Dominik Nowak, wcielający się w rolę Biffa. - Jakby z tego pięknego amerykańskiego supermarketu, w którym są najdroższe i najbardziej luksusowe rzeczy, powoli przechodzili do dyskontu, z dyskontu na targowisko, by na końcu wylądować na śmietniku. Wyprzedaż jest obnażaniem świata, w którym żyje rodzina Williego, jego upadkiem.
- W tym spektaklu mówimy o kondycji człowieka pracy, który nagle okazuje się niepotrzebny, o pewnej erozji rodziny, o tym jak marzenia, a wręcz obsesja bogactwa wpływa na relacje rodzinne - podkreśla Iwo Vedral. - Ten tekst jest ostrą krytyką ekonomiczną, ale również w brutalny sposób dokonuje penetracji rodzinnego mitu.
Na potrzeby spektaklu nagrano także paradokument z udziałem białostoczan, którzy zgłosili się w castingu.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
