Salonowy kundelek

Rasa z historią

Mała Flo jest ulubienicą całej rodziny. Sama jednak szczególnie upodobała sobie jedną osobę - panią Martę, której towarzyszy w niemal każdej czynności.

Rasa z historią

Australian silky terrier powstał w pierwszej połowie XIX wieku z krzyżówki terriera australijskiego, yorkshire terriera oraz diandie dinmond terriera. Początkowo rasa nosiła nazwę sydney silky terrier, co wskazywało na pochodzenie jej z okolic miasta Sydney. Zmieniono ją dopiero w 1956 roku.
Pierwotnie psy tej rasy były wykorzystywane do polowań na gryzonie oraz
króliki.

W 1956 roku uznano oficjalny wzorzec rasy, który aż do 2005 roku nie ulegał większym zmianom.

Piesek tej rasy trafił do mnie przypadkowo i od razu zawojował moje serce - mówi Marta Chumeniuk, właścicielka domowej hodowli psów Od Masumi. - To rasa bardzo pogodna i radosna, a przy tym niezwykle zrównoważona. Nie dokucza ludziom ani nadpobudliwością, ani nadmierną szczekliwością.
O silky terrierze można powiedzieć, że jest to salonowy kundelek. Ma piękne umaszczenie i wyglądem przypomina psiego arystokratę. Ale charakter, oddanie dla właściciela i wielka uczuciowość przybliżają go bardziej do wiernego kundelka niż dumnego i pełnego temperamentu terriera.

- Silky bardzo kochają ludzi - mówi hodowczyni. - Bardzo się z nimi związują, są wierne, oddane i niezwykle uczuciowe. Bardzo wylewnie witają każdego członka rodziny wracającego do domu i są szczęśliwe, gdy poświęca im się dużo uwagi.

Chociaż silky terrier darzy uczuciem wszystkich domowników, zdarzają się przypadki, że wybiera sobie osobę, która zostaje jego ulubieńcem.

- Taka jest na przykład moja malutka sunia Flo - mówi pani Marta. - Kocha wszystkich, ale to ja jestem jej ulubienicą i to za mną chodzi krok w krok, towarzysząc mi w niemal każdej czynności.
W stosunku do obcych osób suczki tej rasy są miłe i tolerancyjne - akceptują prawie każdego, kto pojawi się w domu. Psy natomiast są zdecydowanie bardziej zdystansowane i zachowują ostrożność, zanim nie poznają bliżej naszych gości.

Silky są miłośnikami zabaw, dlatego bardzo lubią dzieci - najbardziej te kilkuletnie.
- Trzeba jednak mieć ich zabawę zawsze na oku - mówi Marta Chumeniuk. - Bo chociaż silky krzywdy dziecku nie zrobi, to dziecko może przez przypadek zrobić krzywdę naszemu pupilowi. Pamiętajmy, że jest to mały piesek, mierzący od 23 do 26 cm w kłębie i wagę od 4,5 do 6,5 kg.

Australian silky terrier lubi też towarzystwo innych zwierząt, z którymi mieszka od początku. Może to być zarówno pies innej rasy, jak i kot. Poluje natomiast na gryzonie, ptaki i króliki.
- Wynika to z tego, że w Austarlii były wychowywane właśnie do polowania na szczury i króliki - wyjaśnia hodowczyni.

To psy bardzo aktywne - lubią nie tylko zabawę, ale też ruch na świeżym powietrzu.
- Jeżeli silky mieszka w bloku, dobrze jest rano i wieczorem zabrać go na co najmniej półgodzinny spacer i pozwolić mu się swobodnie wybiegać - mówi Marta Chumeniuk. - Dzięki temu czas, kiedy nie ma nas w domu piesek spokojnie prześpi.

Jeżeli mieszkamy w domu z ogródkiem, nasz pies chętnie będzie w nim spędzał długie godziny, co nie zwalnia nas jednak od obowiązku spacerów.
- To rasa, która potrzebuje kontaktu z człowiekiem, a spacer jest fantastyczną formą spędzania wspólnego czasu - mówi hodowczyni.

Silky terriery szybko i chętnie się uczą, dlatego możemy na przykład uprawiać z nimi agillity lub flyball.
- To pieski, które chętnie współpracują z człowiekiem i są przy tym bardzo uległe - wyjaśnia pani Marta. - Jeżeli udzieli mu się nagany, nie obrazi się na nas, ale spojrzy na nas przepraszającym wzrokiem i szybciutko wykona to, o co go prosimy.

Ten mały pupil jest wielkim łasuchem, dlatego chcąc go szybko nauczyć dobrych manier warto stosować system nagród w postaci ulubionych smakołyków.
Jeśli chodzi o dietę, powinna dostarczać mu ona niezbędnych składników odżywczych, które mają wpływ na odpowiedni wygląd jego włosów. Najlepiej, gdy będzie to sucha karma dobrej jakości, odpowiednia dla psów ras małych.

Pielęgnacja włosów silky terriera wbrew pozorom nie jest uciążliwa.
- Najlepiej gdy będziemy go kąpać raz na tydzień i dokładnie wyczesać, gdy włosy są jeszcze mokre - mówi pani Marta. - Co dwa, trzy miesiące musimy też odwiedzić fryzjera, aby przyciąć włosy w okolicy łapek, uszu, pyszczka i ogona. U piesków wystawowych warto też stosować odżywki bez spłukiwania.