Jorn Lier Horst – Poza sezonem

W Polsce wcześniej ukazały się późniejsze części śledztw komisarza Williama Wistinga. To „Jaskiniowiec” i „Psy gończe”. Właśnie światło dzienne ujrzała wcześniejsza od nich książka „Poza sezonem”. Trzeba przyznać, że Horst jako były policjant, wie na co zwracać uwagę. Nie jest też osobą pozbawioną wyobraźni. W tej powieści i ktoś ukradnie zwłoki, i na głowy Norwegów w pobliżu miejsc zbrodni spadać będą martwe ptaki. Dlaczego spadają? Rozwiązanie tej zagadki będzie całkiem zaskakujące, i co ważne, spójne z prowadzonym dochodzeniem. Sam śledczy w powieści ma córkę dziennikarkę, zatem wie, co dziennikarze chcą usłyszeć, jak się zachować w mediach. Jednym z podejrzanych jest zresztą popularny gospodarz talk show. Ale najważniejsze jest dochodzenie i umiejętność dochodzenia do prawdy i wyciągania wniosków. Autor nie ukrywa, że o sukcesie decyduje skrupulatność, a sama obecność „wielkiego brata” w postaci setek zapisów z monitoringu nie na wiele się zda, gdyby policjanci nie wiedzieli przynajmniej mniej więcej czego szukają.

Norweski autor wyraźnie kocha swój kraj, bo tropiąc złodziejaszków z Litwy portretuje miasto jako pełne kontrastów, pięknie odnowione, ale i niesłychanie biedne. Wieczorem ulice Wilna według Horsta zapełniają żebracy, bezdomni i prostytutki. Nikt jednak nie mówił, że kryminał ma mieć coś wspólnego z geografią. Za to w „Poza sezonem” można znaleźć świetny wykład choćby o podobieństwach w wyciąganiu prawdy przez utalentowanego śledczego i właśnie prowadzącego talk show. Zdecydowanie powieści kryminalne XXI wieku muszą być związane z mediami, które z kolei, jak chyba nigdy wcześniej w takim stopniu nie żywiły się mrożącymi krew w żyłach opowieściami. A że nadal jeszcze są na świecie miłośnicy dłuższych form niż kilkunastozdaniowa relacja okraszona możliwie krwawymi fotografiami, moda na powieści policyjne nie mija.

„Poza sezonem” wydane przez sopocki Smak Słowa nie rozczaruje wielbicieli klasycznych kryminalnych historii. Przy okazji przekonamy się, że łatwiej pojmać bandytów na gorącym uczynku, niż przygotować dowody, które przekonają sąd, by skazał ich na więzienie.