Jak mądrze stawiać na turbiny wiatrowe

Goście z Nadrenii-Palatynatu opowiedzieli m.in., jak u nich wyznaczano tzw. powierzchnie tabu. Czyli takie, gdzie turbiny wiatrowe nie mają wstępu.

- Czy to prawda, że w Niemczech turbina wiatrowa nie może stać bliżej domów niż trzy kilometry? – to tylko jedno z wielu pytań, jakie padały podczas wczorajszej konferencji pod hasłem „Energetyka wiatrowa szansą rozwoju województwa podlaskiego”. Trwała na wydziale elektrycznym Politechniki Białostockiej od samego rana do godzin popołudniowych, a służyła przede wszystkim wymianie doświadczeń przedstawicieli organizacji społecznych i instytucji naukowo-badawczych z Niemiec, kraju, który jest jednym z prekursorów i liderów korzystania z odnawialnych źródeł energii w Europie.

Przytoczone tu pytanie padło po wystąpieniu dr. Thomasa Griese’a, sekretarza stanu do spraw środowiska, rolnictwa, żywności, upraw wina i lasów Nadrenii-Palatynatu. Szczegółowo przedstawił on bowiem obwarowania, jakim podlegają inwestycje w energetykę wiatrową w tym landzie. Jest on zbliżony powierzchniowo do województwa podlaskiego, ma także tereny chronione, ale nie mieszka tam średnio 59 osób na hektar, tylko 4 razy więcej.

   – W ostatnich latach najwięcej wiatraków powstało u nas na terenach leśnych – opowiadał dr Griese. – 75 procent instalacji tam powstaje.

Gość konferencji nie pozostawił jednak złudzeń: każda instalacja musi uwzględniać wymogi ochrony środowiska i musi być poprzedzona działaniami służącymi rozwiązywaniu ewentualnych konfliktów. To oznacza nie tylko, że np. przygotowywane są alternatywne siedliska dla ptaków (kani rudej czy sokoła leśnego w przypadku tego akurat landu), ale też odległości od siedlisk ludzi muszą być takie, aby hałas nie był zagrożeniem dla ich zdrowia. W przypadku Nadrenii-Palatynatu przyjęte jest, że norma hałasu w dzień to 55 decybeli, w nocy 40 decybeli, odległość od domów to minimum 500 metrów, a od obszarów wypoczynkowych 800. Ale jeśli gmina, gdzie staje turbina chce zaostrzyć normy, to ma do tego prawo. Z dyskusji wynikło jednak (obecni byli także goście z Bawarii), że nigdzie w Niemczech dystans ten nie przekracza 1000 metrów. –  Gdyby turbina pracowała głośniej niż przewidziały zezwolenia na jej instalowanie – stawiał kropkę nad „i” Thomas Griese – nastąpiłoby jej wyłączenie.

Wszyscy goście z Niemiec podkreślali jednogłośnie sensowność i ekonomiczną, i środowiskową instalacji turbin wiatrowych, ale kładli nacisk na jedno: że przeszłością w ich kraju są inwestycje, w których nie mają udziału mieszkańcy terenów, na których stawiane są turbiny. Samorządy zawierają wręcz pakty solidarnościowe, którymi wiążą się do celów postawienia pewnych inwestycji. I te korzyści rozbrajają też ewentualne źródła konfliktów. 

Zaproszenie na Eko-innowacje, konferencję w Olsztynie

Miliony z wiatru

 Korzystajcie ze swojego wiatru – zachęcał  Lutz Ribbe z niemieckiej fundacji EuroNatur i przytaczał przykład gminy Krummhörn na północy Niemiec, gdzie jest 156 turbin wiatrowych o zainstalowanej mocy 90 MW. Przychody gminy z podatków to milion euro rocznie. Z turystyki – 200 tys. euro.
  Dr Katarzyna Michałowska-Knap z Instytutu Energii Odnawialnej przypomniała jednak o ważnej różnicy między Niemcami a Polską: u nas największym problemem jest obecnie brak dedykowanego małym instalacjom systemu wsparcia i brak ustawy o OZE, w tym systemu stałych taryf.

Organizatorzy konferencji to: Podlaska Fundacja Rozwoju Regionalnego, niemiecka Fundacja Euronatur, Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego, Politechnika Białostocka i Północno-Wschodni Klaster Ekoenergetyczny.

Z materiałami konferencyjnymi można się także zapoznać tu