Białostockie parafie: Parafia Świętej Rodziny

Parafia Świętej Rodziny jest bardzo mocno związana z osobą błogosławionego księdza Michała, który przez wiele lat w kaplicy przy ul. Poleskiej pełnił posługę duszpasterską. Jako spowiednik i kierownik duchowy siostry Faustyny Kowalskiej, zainspirowany jej objawieniami, zaczął głosić kult Bożego Miłosierdzia.

Przyczynił się także do namalowania pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego, który powstał według projektu św. siostry Faustyny. Na obrazie ubrany w białą szatę Jezus unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, a lewą wskazuje na swoje serce, z którego wychodzą dwa promienie: bladoniebieski i czerwony. Na dole obrazu jest podpis "Jezu, ufam Tobie".

- Ludzie wierzą, że dzięki temu obrazowi można wyprosić u Chrystusa wiele łask. Ja modliłam się przy nim, gdy mój mąż leżał po wypadku w szpitalu. Przez wiele tygodni kilka razy dziennie odmawiałam Koronkę do Bożego Miłosierdzia - mówi Lucyna Dąbrowicz, jedna z parafianek. - Do dziś noszę przy sobie małą kopię obrazka Jezusa Miłosiernego.

Pierwowzór obrazu, namalowany przez Eugeniusza Kazimirowskiego w 1934 roku, znajduje się w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Wilnie, a po całym świecie rozpowszechnionych jest wiele reprodukcji. Jedna z nich zawiśnie w kościele Świętej Rodziny, kiedy zakończy się ostateczne projektowanie wnętrza.

- Ten element musi być mocno zaakcentowany, bo to historia naszej parafii - uważa ksiądz Roman Balunowski, proboszcz parafii Świętej Rodziny. Przy obrazie Jezusa Miłosiernego zostaną umieszczone relikwie błogosławionego księdza Michała i siostry Faustyny.

Parafia od sióstr misjonarek

Nazwa parafii wzięła się od Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny. Po wojnie dostały od pewnych ludzi dom i ziemię przy ul. Poleskiej 42. Budynek przez kolejne lata się rozrastał. Dobudowano kaplicę na potrzeby sióstr zakonnych i ludzi mieszkających w pobliżu. Kiedy w tym miejscu powstała parafia, nadano jej nazwę właśnie od zgromadzenia sióstr.

Początkowo parafia obejmowała osiedle Sienkiewicza i Białostoczek. Na początku lat osiemdziesiątych zaczęła się budowa kościoła Miłosierdzia Bożego przy ul. Radzymińskiej. Potem jednak w tamtym miejscu pozwolono na wydzielenie nowej parafii, a tu nabożeństwa ponownie zaczęły się odbywać w kaplicy przy ul. Poleskiej. Wkrótce rozpoczęto też budowę świątyni przy ul. Ogrodowej. Na początku msze święte odprawiano w dolnym kościele. Pierwsze nabożeństwo w górnej części świątyni odbyło się po raz pierwszy podczas Bożego Narodzenia w 2004 roku. Do dziś jednak trwają tam jeszcze prace wykończeniowe.

- Plusem korzystania z niewykończonego kościoła jest to, że możemy pewne rzeczy przetestować, zanim podejmiemy ostateczne decyzje. Mamy już doświadczenia, które weźmiemy pod uwagę, planując rozmieszczenie niektórych stałych elementów, takich jak: ołtarz, ambona i chrzcielnica - wyjaśnia ks. Balunowski.

Zakorzenione w tradycji

Na terenie parafii mieszka wielu starszych ludzi. Mniej jest młodzieży i małżeństw z dziećmi, dlatego w kościele przeważają tradycyjne formy duszpasterstwa. Najprężniej działającą grupą są kółka różańcowe, bo mogą w nich być aktywne osoby, które ze względu na swój wiek czy stan zdrowia niezbyt często wychodzą z domu. Wielu wiernych należy też do grupy Czcicieli Miłosierdzia Bożego. Spotykają się na porannej mszy świętej i Koronce do Bożego Miłosierdzia w parafialnej kaplicy.

- Takie ruchy parafialne są głęboko zakorzenione w tradycji i historii kościoła - wyjaśnia proboszcz. - Zostały wprowadzone przed laty. Wychowywało się na tym wiele osób, które w tych formach modlitwy trwają do dziś.