Związek Sybiraków. Tadeusz Biendzio stworzył sztandar

Wspólnota Wnuków Sybiraków kontynuująca pamięć o przeżyciach swoich rodzin, które doświadczyły zesłania i tragicznych przeżyć w czasie wojny, organizuje cykliczne wieczory wspomnień w muzeum przy kościele pw. Ducha Świętego w Białymstoku. Jeden z nich w połowie listopada poświęcony był Tadeuszowi Biendzio, twórcy sztandaru Związku Sybiraków.

- Było to wzruszające spotkanie. Nie spodziewałam się, że tak mocno je przeżyję. Przygotowałam sobie wszystko, co mam powiedzieć o dziadku, ale i tak musiałam prosić o pomoc mamę - mówi Katarzyna Górka. Z trudem panuje nad głosem jeszcze kilka dni później, gdy spotykamy się w domu jej mamy Iwonny Górak. Dziadek był dla niej wielkim autorytetem, wzorem do naśladowania. Uczył historii, patriotyzmu, pomagał ludziom i do końca swoich dni pozostał pogodny i życzliwy dla wszystkich. A przecież doświadczył tyle strasznych przeżyć.

Tadeusz Biendzio jako 10-letni chłopak w 1940 r. został wywieziony z rodziną do Kazachstanu. Tam musiał ciężko pracować, dwukrotnie otarł się o śmierć. Po powrocie do kraju przez wiele lat, tak jak i inni Sybiracy nie mógł o tym mówić. Gdy w 1989 r. został reaktywowany Związek Sybiraków bardzo aktywnie włączył się w działalność zarządu. Zajmowało mu to dużo czasu, nie zważał jednak na to - opowiada Katarzyna Górak. - Pamiętam w domu wieczorne wizyty starszych ludzi, którzy wyciągali jakieś tajemnicze dla mnie dokumenty i długo rozmawiali z dziadkiem o swoich przeżyciach, wymieniając obco brzmiące nazwy miejscowości. Dziś wiem, że pomagał tym najbardziej zagubionym w udokumentowaniu prawa do uzyskania tytułu kombatanta za zesłanie na Syberię. Był bardzo ożywiony ideą budowy Pomnika Grobu Sybiraków Białymstoku. Pamiętam, jak towarzyszyłam dziadkowi, gdy zachodził do sklepów i instytucji w centrum miasta opowiadając o idei budowy pomnika Sybiraków i prosił o wykupienie wykonanych przez niego symbolicznych cegiełek na fundusz jego budowy.

Udało się. Pomnik powstał. - Tata miał smykałkę artystyczną. Lubił rzeźbić, projektować - opowiada Iwonna Górak. - Wiele prac przedstawiało tragiczne sceny z życia na zsyłce, nie mógł od tego uciec. Są teraz w Szkole Podstawowej nr 4 noszącej imię Sybiraków oraz w Muzeum Sybiraków. W tym muzeum są również witraże w oknach, które wykonał.

Tadeusz Biendzio zaprojektował też tabernakulum i tablicę w Kaplicy Nieustającej Adoracji oraz godło Związku Sybiraków. Kopia tego godła została przekazana papieżowi Janowi Pawłowi II i prezydentowi Ryszardowi Kaczorowskiemu. To właśnie godło znajduje się na sztandarze Sybiraków. Prace nad sztandarem były bardzo czasochłonne, liczne projekty, a także znalezienie odpowiedniego wykonawcy wymagało nie lada trudu. Sztandar bowiem wyszywany był ręcznie.

- Na strychu domu dziadka udało nam się odnaleźć projekt a także kilka fotografii z tamtego okresu - pani Kasia z sentymentem pokazuje jedno z jej ulubionych zdjęć. Ona, mała dziewczynka na tle sztandaru Sybiraków, który zaprojektował dziadek.

Teraz Katarzyna Górak pełni funkcję wiceprezesa Wspólnoty Wnuków Sybiraków. - Naszym obowiązkiem jest zrobić wszystko, aby pamięć o Polakach, zesłańcach Sybiru, przetrwała i była znana młodemu pokoleniu - podkreśla. - Bo czas nie może zatrzeć tych smutnych rozdziałów historii Polski. Jestem pewna, że dziadek byłby dumny ze mnie, gdyby żył.