Zespół Szkół Technicznych i Ogólnokształcących z Oddziałami Integracyjnymi oddane do użytku

- Ale super, sale są takie wysokie, jasne i przestronne - mówiła Kinga Zalesko, jedna z uczennic. - No i wszędzie nowoczesne wyposażenie.

- Mniej przypomina to tradycyjne klasy, a bardziej profesjonalne gabinety do różnych zajęć - dodawała jej koleżanka Urszula Ruducha. - O wiele sympatyczniej uczyć się w takich warunkach.
Takie były pierwsze wrażenia uczniów, którzy zobaczyli najnowszą część białostockiej odzieżówki. Dobiegł końca remont należącej do szkoły siedziby dawnego więzienia carskiego. Wczoraj odbyło się uroczyste oddanie budynku do użytku.

Na dwóch piętrach urządzono tu siedem pracowni do nauki zawodu. Jest wśród nich sala socjoterapii, gabinet rehabilitacji i masażu, pracownia komputerowa i do artterapii. A także gabinet logopedyczny i symulacyjne uczniowskie biuro podróży.

Wszystko dostosowane jest do potrzeb osób niepełnosprawnych. Oprócz windy na drzwiach sal są tabliczki z napisami w języku Braille'a. A stopnie schodów oznakowane są żółto-czarnymi taśmami. Dostrzegają je osoby słabowidzące.

Nowe sale przygotowano głównie do kształcenia w dwóch kierunkach - technik-masażysta i tyfloinformatyk. Oba przeznaczone są dla osób niedowidzących i niewidomych.

- To nowość w skali województwa - mówi Mariusz Pęza, dyrektor ZSTiO. - To pierwszy taki ośrodek u nas do praktycznego kształcenia w zawodach dla osób niedowidzących i niewidomych. Najbliższe tego typu placówki znajdują się w Lublinie, Warszawie, Bydgoszczy i Gdańsku.
Odnowiony budynek, który będzie służył odzieżówce, ma powierzchnię ponad 730 mkw. Prace remontowe trwały od 2012 roku i pochłonęły ok. 3,6 miliona złotych.

Teraz trwają jeszcze roboty przy montowaniu wyposażenia. Ostatni przetarg - na zakup sprzętu RTV, ma zostać rozstrzygnięty w ciągu półtora miesiąca.

Historia budynku

W końcu lat 30. XIX wieku zaborcy carscy zbudowali budynek więzienny na rogu obecnych ulic Sienkiewicza i Ogrodowej. Przetrzymywano w nim między innymi powstańców lat 1831 i 1863-1864. To najstarszy obiekt, w którym mieściło się więzienie na terenie miasta.
Do 1911 roku przetrzymywano tu osadzonych i oczekujących na wyroki sądowe.
W trakcie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku budynek zajął tymczasowy komitet rewolucyjny.
W okresie międzywojennym miała w nim siedzibę żeńska państwowa szkoła przemysłowa, przy której działała szkoła gospodyń domowych.
Budynek został spalony w 1944 roku. Po odbudowaniu przeznaczono go na zawodową szkołę odzieżową.