Uczmy się, jak przepraszać za błędy

Niepełnosprawny widz nie może wejść do teatru. Bo winda nie działa a schodów nie pokona. Pokonany widz zamiast obcować ze sztuką wraca do domu. W przypływie rozpaczy skarży się dziennikarzowi. Dziennikarz pisze tekst. Ukazuje się w „Porannym”.

To bardzo niekomfortowa chwila dla każdej instytucji. Tym bardziej zachwyca sposób, w jaki ta historia się kończy. Bo skoro góra nie przyszła do Mahometa, to może Mahomet. I tak teatr z wielkiego Białegostoku zagra spektakl dla - w zasadzie - jednego widza w małym Michałowie. Czyli w miejscu gdzie mieszka żądny kultury widz.

I tak oto zepsuta winda, która mogła być źródłem kpin, niewybrednych żartów i wielu nerwów stała się przyczynkiem do czegoś fantastycznego i niespotykanego. W chwilach, gdy narzekamy, jak bardzo przestajemy potrzebować kultury pokazuje, że ta kultura może być bardzo blisko. Nas, widzów.

To też lekcja dla wszystkich, którzy zawodowo zajmują się gaszeniem pożarów wizerunkowych. Można przekuć porażkę w sukces? Można! Cenna nauka dla rzeczników wszelkiej maści. Tak, tak - przede wszystkim tych magistrackich. Bo takich sukcesów przydałoby się im choć kilka.