Supraślowi trzeba spokoju

Zwłaszcza, jeśli zestawimy je z tym, które w ubiegłym roku odbyło się wraz z drugą turą wyborów prezydenta RP. Wtedy za podziałem gminy było 3112 osób. Wydawało się, że wystarczająco dużo, by niedzielne referendum było ważne. Bo do przekroczenia progu wystarczało 2912. A jednak zabrakło prawie trzystu głosów.

Co takiego stało się w ciągu roku, że frekwencja pewna jak w banku, nagle okazała się za małą? Można przyjąć, że na decyzję części wyborców wpływ miały przypadki losowe (m. in. wyjazdy). Być może ubiegłoroczną frekwencję nabiło też równoległe głosowanie na prezydenta RP. Może niektórych w ostatnich dniach przekonał burmistrz, który zszedł z plakatu bojkotującego i jednak próbował chodzić od domu do domu. A może takiej samej determinacji zabrakło jego przeciwnikom w innych częściach gminy niż ta za lasem, którzy u kresu kampanii referendalnej dzielili już skórę na niedźwiedziu.

Bez względu na to, która z powyższych przyczyn okazała się rozstrzygająca, na pewno burmistrz nie może powiedzieć, w kontekście nieprzekroczenia progu referendalnego, że większość go poparła. Co więcej, musi teraz co do słowa wypełnić obietnice, które w ciągu miesiąca złożył, a było ich niemało. Z kolei jego przeciwnikom nie pozostaje nic innego jak pilnowanie, ile warte są słowa burmistrza. Bo ewentualna próba kolejnego referendum to - nie tylko jak na taką małą gminę - już za wiele. A gminie Supraśl, po ostatnim burzliwym roku, najbardziej potrzeba spokoju. Oczywiście nie zakopie to mentalnego podziału między mieszkańcami terenów za lasem a burmistrzem. Wprawdzie czas leczy rany, ale nie w tym przypadku. Rana jest zbyt głęboka. Niewątpliwie jednak spokój jest niezbędny, by ostudzić emocje. I najlepiej przygotować się do sięgnięcia po unijne pieniądze, chociażby w ramach Białostockiego Obszaru Funkcjonalnego. Z korzyścią dla całej gminy.