Stefan Modzelowski. 70. rocznica śmierci

Urodził się 25 grudnia 1893 roku w miejscowości Horodok (pow. wasilkowski). W latach 1905-1912 uczęszczał do Gimnazjum Filologicznego gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie. Po jego ukończeniu i zdaniu matury odbył w 1913 roku praktykę rolniczą w miejscowości Kołki k. Łucka. Zapisał się na studia w Politechnice Lwowskiej, studiował do wybuchu I wojny światowej.

W latach 1914-1918 służył w carskim wojsku. We wrześniu 1918 roku zapisał się na Politechnikę Warszawską, ale już w listopadzie tego roku wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego. Uczestniczył w obronie Lwowa i Kresów Wschodnich. Za udział w walkach został odznaczony Krzyżem Orlęta.

Wrócił do Warszawy i w październiku 1919 roku aplikował się na Wydział Leśny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Ukończył go w 1924 roku.

Po studiach został zatrudniony w Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży. Do 1926 roku pracował jako leśniczy w Nadleśnictwie Drohiczyńskim. W 1927 roku przeszedł do Nadleśnictwa Jagiellońskiego na stanowisko adiunkta, a od 1929 roku - adiunkta leśnego z powierzeniem kierownictwa Nadleśnictwa Jagiellońskiego. Od 1933 roku był nadleśniczym Nadleśnictwa Gródek. W połowie 1936 roku został przeniesiony do dyrekcji na stanowisko inspektora lasów państwowych.
Podczas pracy w nadleśnictwie i jako inspektor Modzelowski współpracował do 1939 roku z dr. Janem Jerzym Karpińskim; uczestniczył w badaniach naukowych, był też wykładowcą w Państwowej Szkole dla Leśniczych w Białowieży. W 1935 i 1936 roku wygłaszał okolicznościowe przemówienia, otwierające Święto Lasu. W 1937 roku został powołany na komisarza egzaminacyjnego komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na stanowiska III kategorii w państwowej służbie leśnej, ochronnej i technicznej w DLP w Białowieży. W październiku 1937 roku był kierownikiem gospodarczym kursu przerobu drewna, zorganizowanego w Białowieży przez Dyrekcję Naczelną LP w Warszawie. Wykładał też na kursach dokształcających dla personelu leśnego, organizowanych przez DLP. W 1938 roku uczestniczył w zbiórce pieniędzy na budowę bursy w Białowieży.

We wrześniu 1939 roku, na polecenie zwierzchników, ewakuował się z pracownikami Dyrekcji Lasów Państwowych na Polesie, ale niebawem wrócił do Białowieży. Po wkroczeniu Armii Czerwonej, w połowie października 1939 roku, został aresztowany przez NKWD i wywieziony do gułagu w okolicy Archangielska. W wyniku porozumienia Sikorski-Majski zwolniono go 5 września 1942 roku, a 20 stycznia 1943 roku zarejestrowano w jemieckim rejonowym oddziale NKWD (obwód archangielski). Miał się osiedlić we wsi Podgor. Chory i wycieńczony trafił wkrótce do szpitala w Jemiecku, gdzie zmarł 27 lutego 1943 roku.