Prawa zwierząt

To dlatego każdy wyrok sądu, skazujący oprawcę zwierząt na bezwzględną odsiadkę jest traktowany w naszym kraju jak sensacyjne wydarzenie. Bo normą jest albo uniewinnienie motywowane małą szkodliwością społeczną czynu, albo wyrok w tzw. zawiasach, z punktu widzenia przestępcy symboliczny.
Śledzę los dogów z Bielska Podlaskiego od początku tego roku. Kiedy po raz pierwszy ujrzałam zdjęcie tych psich szkieletów stojących za kutym ogrodzeniem okazałej willi, doznałam szoku. Tak wielki był kontrast: nowobogacka willa z ogrodzeniem z malowanych na złoty kolor prętów i zagłodzone psy.

Często piszę w tym miejscu, że nie każdy musi lubić psy czy jakiekolwiek inne zwierzęta. Ale też nie każdy musi mieć w domu psa, kota czy chomika. A są i tacy - jak właściciele zagłodzonych dogów - którzy powinni wręcz mieć zakaz posiadania na własność jakiegokolwiek żywego stworzenia.

Bardzo jestem ciekawa, jak bielska sprawa się skończy. Z jej dotychczasowego przebiegu wynika, że państwo Ł. mają za sobą burmistrza i miejscowego weterynarza. Tak bywa w mniejszych miastach, że ludzie zamożni, prowadzący jakiś biznes, są pod szczególną ochroną. Mam nadzieję, że tym razem towarzyskie układy i wspólne interesy nie zadecydują o tym, że odkarmione, wyleczone i odstresowane psy wrócą do swoich oprawców. Celowo używam tu tego słowa, bo oprawcą nie jest tylko ten, kto psa okłada kijem. Oprawcą jest też ten, kto przez lata bez drgnienia powieki patrzy na swoje psy - powoli umierające z głodu, zimna i niegojących się ran.