Projekt powstał w roku 2008, a właściwie w drugiej jego połowie. Candelaria Saenz Valiente, Marcin Masecki i Macio Moretti zebrali się i najzwyczajniej w świecie nagrali pierwszą płytę, na której oprócz nich samych gościnnie pojawiają się przeróżni wspaniali instrumentaliści m.in.: Kuba Kossak na fagocie, Bartek Magneto na gitarze, dj Lenar na patefonach czy też odpowiedzialny za oprawę graficzną płyty oraz mrożące krew w żyłach logo zespołu Kuba Jezierski na trąbce. Materiał w trybie bezciśnieniowym (z obiadkami i herbatą) zarejestrowany został przez Zofię Gołebiowską w prawie-że-podmiejskiej posiadłości państwa Moreckich oraz pokątnie w Buenos Aires i Waszyngtonie. Potem dane przetransportowane zostały do otwockiego studia Nagrywex, gdzie zajął się nimi Tomasz Duda miksując co trzeba, by na końcu wkroczyć na salony Studia 333, w którym to za pomocą tryliona urządzeń i magnetofonu szpulowego Bartłomiej Kuźniak dokonał masteringu.
Po głośnym sukcesie pierwszej płyty zespołu Paristetris w 2009 roku nadszedł czas na drugi album zatytułowany Honey Darlin'. Większość materiału została nagrana w Buenos Aires w lutym 2010 roku, gdy grupa jeździła z koncertami po Argentynie i Brazylii (Rio, Sao Paulo i Sao Carlos).
W odróżnieniu od debiutu, który wyprodukowany został samodzielnie, tym razem zespół postawił na współpracę z Panem Producentem. Wybór padł na Eddiego Stevensa, byłego klawiszowca Moloko, obecnie aranżera i muzyka koncertowego Roisin Murphy, który to z radością podjął się tego wyzwania i w okresie letnio-jesiennym zmiksował album w swoim londyńskim studio.
Jako producent, Stevens zachował pazur, szpon czy jakoś tak zespołu, ale jednocześnie zgrabnie go opiłował, nadając mu niezwykłej elegancji. To właśnie ten sprytny soniczny manicure sprawi, że Wasze domowe paczki zamruczą i poproszą o więcej, a kluby, w których Paristetris pojawi się na scenie, obezwładnią publiczność mocą, siejąc zniszczenie i pokój.
Nie wszystkie utwory będą walić po głowie, Paris tetris zachował typową dla siebie różnorodność. Na albumie są trzy ballady o niezwykłym pięknie, porównywalnym do dzieł Toma Waitsa, Angelo Badalamentiego czy Kate Bush. A skoro o elegancji mowa, to oprócz bangera "Generic Man" czy transowego-inaczej "Baby Feels Like Shit" na HONEY DARLIN' usłyszeć można trzy, niebywale piękne w swojej klasyce ballady, przywołujące na myśl malownicze kompozycje artystów takich jak Tom Waits, Angelo Badalamenti czy Kate Bush.
W grudniu 2010 roku zespół otrzymał Nagrodę Artystyczną Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego. Nagrodę przyznano za, cyt: "stworzenie nowej oryginalnej jakości na polskiej scenie muzycznej - autonomicznego świata, w którym nic nie jest oczywiste; za niezwykły głos i intrygujące dźwięki, za stylową i niezwykle wciągającą zabawę w mieszanie konwencji muzycznych, za fantazję, groteskę, wariactwo i bezkompromisowość; za to, że zarówno płyty, jak i koncerty trzymają w napięciu od początku do końca i pełne są nieoczekiwanych zwrotów akcji; za nieokiełznaną gonitwę pomysłów i za to, że w tym szaleństwie jest metoda. I za tajemnicę, która powinna być istotą każdej sztuki" - poinformował Mariusz Składanowski, dziennikarz muzyczny, reprezentujący jury.
Skład:
Candelaria Saenz Valiente - vocals
Marcin Masecki - keys, synths
Macio Moretti - drums
Bartek Tycinski - bass, electric guitar
Robert Bęza- visualization (VJ)
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
