Kategoria: Nagroda Młodych

O tym, kto zostanie nagrodzony statuetką, zadecyduje kapituła, złożona z laureatów poprzednich edycji.

Ogłoszenie wyników nastąpi podczas uroczystej gali 26 stycznia w Operze i Filharmonii Podlaskiej. To ostatnia grupa kandydatów do Złotych Kluczy. Są oni nominowani do Nagrody Młodych.

Tę kategorię wprowadziliśmy w ubiegłym roku. Chcemy promować uzdolnione młode osoby, które swoim talentem, pracą i pasją osiągnęły sukces.

Karolina Cicha pieśniarka

To młoda, utalentowana piosenkarka, aktorka i kompozytorka. Ukończyła Uniwersytet w Białymstoku oraz Akademię Sztuk Teatralnych "Gardzienice". Komponuje, pisze teksty, gra na fortepianie, akordeonie. Dwa lata temu na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu zdobyła drugie miejsce, wykonując brawurowo pieśń "Rebeka". Kolejny sukces odniosła na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie, tu autorską piosenką "O miłości wroga" wyśpiewała główną nagrodę. Potem Karolina Cicha podbiła również Niemcy. Pojechała na festiwal do Kolonii i wróciła z dwiema nagrodami - główną i publiczności - za mistrzowską interpretację właśnie wspomnianej "Rebeki" oraz utworu "Marcowe ciemności między Finlandią a Grenlandią" (ze swoją muzyką i słowami kolegi, białostoczanina Wojciecha Cymbalisty). Karolina ma za sobą również udany debiut na scenie teatralnej. Przed rokiem widzowie mogli obejrzeć ją w spektaklu TVP "Umarli ze Spoon River", gdzie zagrała obok znakomitych aktorów - m.in. Joanny Szczepkowskiej, Anny Dymnej, Krzysztofa Globisza i Jana Englerta.

Anna Ciwoniuk - szablistka

Anna Ciwoniuk - szablistka. Białostoczanka odnosi sukcesy wśród młodzieżowców, ale już szykuje się do seniorskiej kariery. Marzy jej się występ na olimpijskim turnieju.
(fot. fot. Archiwum)

To miała być zabawa. Żeby dziecko nie siedziało bezczynnie pod blokiem, mama małej Ani postanowiła je czymś zająć. Tym czymś miało być judo, ale wkrótce panią Ciwoniuk do zmiany decyzji skłonił

Jarosław Mazurek, wielki entuzjasta szermierki, tworzący właśnie sekcję tej dyscypliny przy UKS 13 Białystok. - No i zaczęłam machać szablą. Po trzech latach trenowania spostrzegłam, że to coś więcej niż dziecięce igraszki. Spodobała mi się atmosfera zawodów, rywalizacja. Występowałam na ogólnopolskich olimpiadach młodzieży i coraz bardziej chciałam wygrywać - wspomina Ciwoniuk.

Jej koleżanki, z którymi wspólnie rozpoczynała treningi w sekcji, zniechęcały się. Ale nie ona.

- Szabla jest bardzo dynamiczna, o wyniku decydują ułamki sekund, nie stoi się w miejscu, wielkie znaczenie ma psychika. Kocham to, co robię, i nigdy nie myślałam o zrezygnowaniu ze sportu - mówi Ania.

Białostoczanka odnosi sukcesy wśród młodzieżowców, ale już szykuje się do seniorskiej kariery. Marzy jej się występ na olimpijskim turnieju. Na start w Pekinie raczej trudno liczyć, ale za cztery lata w Londynie ma duże szanse, by bronić biało-czerwonych barw.

Prywatnie Ania też odnosi suckesy. Zdała bez trudu maturę, chociaż uczyć się i wyczynowo uprawiać sport jest trudno.

Rafał Gąsowski, aktor

Rafał Gąsowski, aktor. W ciągu kilku lat z nikomu nieznanego studenta Akademii Teatralnej w Warszawie stał się jednym z najbardziej obiecujących aktorów młodego pokolenia.
(fot. fot. Archiwum)

W ciągu kilku lat z nikomu nieznanego studenta Akademii Teatralnej w Warszawie stał się jednym z najbardziej obiecujących aktorów młodego pokolenia. Debiutował w 1999 roku na scenie warszawskiego Teatru na Woli im. T. Łomnickiego w "Pamiętniku okresu dojrzewania" według Gombrowicza. Zaraz potem zwiazał się z Teatrem Wierszalin Piotra Tomaszuka, gdzie w 2000 roku zagrał Jezusa Chrystusa w "Ofierze Wilgefortis". Od tamtej pory wszystkie ważne role Gąsowskiego powstawały w Wierszalinie. Jedną z najciekawszych stworzył w "Świętym Edypie" w 2004 roku. W dwa lata później przyszła najważniejsza chyba kreacja w dotychczasowej karierze Gąsowskiego: tytułowa rola w spektaklu "Bóg Niżyński". To ona dała mu ogólnopolskie uznanie i wielkie wzięcie u publiczności. W 2007 roku Rafał Gąsowski zadebiutował również jako reżyser, spektaklem "Życie snem". Jeżeli rozwój młodego artysty będzie postępował tak szybko, jak dotąd, być może niebawem będzie się mówiło o Gąsowskim jako o prawowitym dziedzicu wierszalinowej schedy Piotra Tomaszuka.

Rafał Kamiński "Roofi", tancerz

Rafał Kamiński "Roofi", tancerz. Jeden z tancerzy białostockiej formacji Fair Play Crew. Tańczył m.in. w "Morosophusie" i "12 ławkach". Finalista" You Can Dance"
(fot. fot. Archiwum)

Jeden z tancerzy białostockiej formacji Fair Play Crew. Tańczył m.in. w "Morosophusie" i "12 ławkach". Napisano o nim: "Z lekkim dystansem, bystry. Porusza się z wyjątkową lekkością, jak kot". Zaczął tańczyć w wieku 16 lat. Przypadkiem, bo... "tak wyszło". Obecnie taniec jest jego całym życiem. Jego największym osiągnięciem było dotarcie do ścisłego finału programu "You Can Dance". Grał o najwyższą stawkę: wyjazd na Broadway i 100 tys. złotych. Nie wygrał, ale stał się gwiazdą. W ocenach wielu obserwatorów to "Roofiemu" należało się zwycięstwo. Obecnie jest rozchwytywany w telewizji. Nie ukrywa, że lubi sławę, lubi być rozpoznawany. Potrafi cieszyć się sukcesem. Osiągnął dużo jako tancerz, lecz jeszcze więcej jako człowiek: pokazał, że zaczynając od zera, na prowincji, bez niczyjej pomocy, można stać się kimś.

Bartosz Trzeciak, społecznik, icealista.

Bartosz Trzeciak, społecznik, icealista. Od najmłodszych lat wiedział, że chce służyć pomocą innym, zwłaszcza tym najbardziej potrzebującym, bo sam ma problemy ze zdrowiem.
(fot. fot. Archiwum)

W tym roku będzie zdawał maturę. Od najmłodszych lat wiedział, że chce służyć pomocą innym, zwłaszcza tym najbardziej potrzebującym, bo sam ma problemy ze zdrowiem. Dwa lata temu założył w szkole koło wolontariusza i zorganizował akcję na rzecz dzieci uchodźców z Czeczenii oraz "Pocztę serc", która polegała na przygotowaniu pocztówek z życzeniami dla dzieci chorych na raka. Aktywnie działa w Polskim Stowarzyszeniu Pedagogów i Animatorów "Klanza" oraz w stowarzyszeniu

Jeden Świat, które pomaga niepełnosprawnym dzieciom. Angażuje się w organizowanie imprez integracyjnych w mieście. Wspiera też fundację Doktor Clown, która odwiedza w szpitalach ciężko chore dzieci.

Bartek znalazł również czas na zabawę z dziećmi w Pijalni Czekolady. Robi to bezinteresownie, nie dostaje żadnego wynagrodzenia, czasem tylko poprosi o słodkości dla podopiecznych stowarzyszeń. Kilka miesięcy temu postanowił założyć własną fundację "Bajkowa Fabryka Nadziei", która ma wspierać niepełnosprawnych artystów.