Harcerze Hufca ZHP Białystok zapraszają mieszkańców na tort z okazji 115. rocznicy urodzin harcmistrza Stanisława Moniuszki

Hufiec ZHP Białystok im. hm. Stanisława Moniuszki od ponad stu lat wychowuje młodzież opierając się na trzech zasadach: służba Bogu, służba Polsce, służba sobie i innym. - mówi pwd. Andrzej Małkowski, rzecznik prasowy białostockiego hufca. - Nasz patron swoje barwne życie, doświadczone wieloma przeciwnościami losu, poświęcił całkowicie białostockim harcerzom. Dzięki jego pracy wyrosły kolejne pokolenia harcerskich wychowawców. Druh Stanisław wciąż jest legendą i wzorem dla białostockich harcerzy.

Świadek XX wieku
Druh Stanisław Moniuszko urodził się 25 stycznia 1905 r. w Białymstoku. Uciekając przed zbliżającą się ofensywą wojsk niemieckich latem 1915 r., rodzina Moniuszków opuściła Białystok. Po śmierci ojca w 1921 r. Stanisław powrócił do Białegostoku i zamieszkał w domu rodzinnym na rogu ulic Ogrodowej i Fabrycznej. Zła sytuacja materialna zmusiła go do podjęcia pracy biurowej w sądzie okręgowym.

Gdy skończył szkołę średnią, żywo zainteresował się ruchem harcerskim. W 1926 r. wstąpił do 3 Białostockiej Drużyny Harcerzy im. Stefana Czarnieckiego, która działała przy Szkole Rzemieślniczej. W tym samym roku złożył Przyrzeczenie Harcerskie na ręce ówczesnego komendanta hufca. Od tej pory Stanisław bardzo zaangażował się w pracę harcerską. Jeszcze w tym samym roku ukończył kurs zastępowych. W 1928 r. ukończył kurs dla drużynowych przez instruktorów Białostockiej Chorągwi Harcerzy, a dwa lata później był już w komendzie tego kursu. Wkrótce został również drużynowym "Błękitnej Trójki". Jego zaangażowanie nie ograniczyło się tylko do działalności drużyny. Swoją pracą wspierał działalność komendy hufca, a następnie chorągwi.

Już po wybuchu II wojny światowej 5 września 1939 r. otrzymał stopień harcmistrza. W trakcie wojny jego służba instruktorska została przerwana, pomimo uczestnictwa w Pogotowiu Harcerskim, które pełniło służbę pomocniczą dla wojska. Po wyzwoleniu Białegostoku spod okupacji niemieckiej druh Stanisław ponownie podjął służbę instruktorską. Jest jednym z pierwszych, którzy rozpoczęli odradzanie harcerstwa na Białostocczyźnie.

W styczniu 1945 r. hm. Stanisław Moniuszko został mianowany komendantem Białostockiej Chorągwi Związku Harcerstwa Polskiego. Od razu rozpoczął pracę nad nowopowstającymi hufcami i drużynami. Szczególnie ważne były spotkania instruktorskie oraz letnie obozy organizowane dla drużyn całej chorągwi. W lutym 1948 r. Naczelnictwo Związku w uznaniu wieloletnich zasług przyznało Stanisławowi Moniuszce Srebrny Krzyż "Za Zasługę ZHP".

Funkcję Komendanta Chorągwi pełnił do 25 września 1948r. Druh Stanisław nie mógł pogodzić się z faktem całkowitego odgórnego podporządkowania harcerstwa Związkowi Młodzieży Polskiej w 1950 r. Wrócił do czynnej służby instruktorskiej dopiero, gdy po wydarzeniach październikowych 1956 r. pojawiła się szansa na odrodzenie Związku Harcerstwa Polskiego. Swoje doświadczenie w zakresie organizacji obozów, wykorzystywał podczas pracy w Samodzielnym Referacie Obozów i Akcji Masowych przy Białostockiej Chorągwi. Harcmistrz Moniuszko wizytował harcerskie obozy, wspierał harcerzy dobrą radą. Od 1960 r. rozpoczął instruktorską służbę w Komisji Rewizyjnej Chorągwi Białostockiej. Pracę w niej pełnił nieprzerwanie przez 14 lat. W lipcu 1973r. wszedł w skład Chorągwianej Komisji Historycznej, a w 1985 r. do Instruktorskiego Kręgu Seniora.

Harcmistrz Stanisław Moniuszko odszedł na wieczną wartę 4 czerwca 1993r.W maju 1998r. hm. Stanisław Moniuszko został wybrany patronem białostockiego Hufca Związku Harcerstwa Polskiego.

Największy hufiec w Polsce

Hufiec ZHP Białystok jest największym hufcem w Polsce. Liczy obecnie prawie 2900 zuchów, harcerek i harcerzy skupionych w około 180 gromadach zuchowych i drużynach harcerskich, starszoharcerskich i wędrowniczych. Pracą jednostek kieruje grupa wolontariuszy - blisko 300 instruktorek i instruktorów.