"Bomby spadły na cel"

Bitwa o Anglię

Bitwa o Anglię

Polscy lotnicy szczególną rolę odegrali w 1940 r., gdy rozegrała się - decydująca dla losów Wielkiej Brytanii i całej koalicji - powietrzna bitwa o Anglię, w dniach 8 sierpnia - 31 października. Polacy zestrzelili 203 maszyny Luftwaffe, co stanowiło 12 proc. ogółu strat niemieckich w tej bitwie.

Sukcesy Polaków skłoniły dowództwo brytyjskie do rozbudowy polskich sił lotniczych: do lata 1941 r. powstało łącznie 8 dywizjonów myśliwskich i 4 bombowe.

Pilot Władysław Ostrowski z Białegostoku poległ wraz z trzema polskimi pilotami, kiedy testował bombowiec w Bradford. Adam Rogowski, który pochodził z Choroszczy, zginął podczas bombardowania portu Wilhelmshaven.

To tylko dwa przykłady bohaterskiej postawy i tragicznych losów naszych lotników w służbie angielskich sił powietrznych w czasie wojny.

Anglicy pamiętali o nich
Władysław Ostrowski miał 27 lat. 19 września 1943 roku leciał bombowcem. Na pokładzie było jeszcze trzech polskich lotników. W okolicach Bradford w hrabstwie Yorkshire bombowiec rozbił się.
Historią polskich pilotów poległych przed 56 laty w Bradford zainteresowali się dwaj mieszkańcy tego miasta. Zebrali pieniądze i postawili pomnik upamiętniający ich męstwo oraz tragiczną śmierć.
I właśnie 23 września monument został odsłonięty. Opowiedział nam o tym Jerzy Gubarewicz, który poszukuje teraz rodziny Władysława Ostrowskiego. Z taką prośbą zwróciła się do niego znajoma białostoczanka, która mieszka w Bradford.
Okazało się bowiem, że Władysław Ostrowski pochodził z naszych stron. Miał stopień sierżanta. Jego rodzicami byli Józef i Aniela, z domu Bezawińska, urodził się 8 maja 1916 r., ochrzczony w kościele w parafii Czarna.
Ostatni adres, pod jakim był zameldowany w Polsce, to ul. Lubelska 7 w Białymstoku.
Poleciał za kolegę
10 stycznia 1942 roku Adam Rogowski miał iść na urlop. Dostał już skierowanie. Powiadomił rodzinę o swoim przyjeździe. Czekano na niego. Ale kolega się rozchorował i musiał go zastąpić. Poleciał na bombardowanie portu Wilhelmshaven.
Bomby spadły na cel - tak brzmiał ostatni radiowy meldunek z bombowca "Wellington" z 304. Dywizjonu Bombowego Ziemi Śląskiej, na pokładzie którego znajdował się kpr. strzelec radiotelegrafista Adam Rogowski. Miał zaledwie 26 lat.
Historię tego pilota przekazał nam jego kuzyn Janusz Koronkiewicz. Adam Rogowski urodził się 20 marca 1916 roku w Charkowie w Rosji. Tu bowiem wyjechali jego rodzice w czasie I wojny światowej. W 1918 roku Rogowscy powrócili do Polski i zamieszkali w Choroszczy. Adam skończył szkołę powszechną, następnie uczył się w gimnazjum salezjańskim w Różanymstoku, potem jeszcze w jednym z gimnazjów białostockich.
Gdy we wrześniu 1939 roku wybuchła wojna młody Rogowski - wówczas starszy szeregowiec, był w wojsku. Pełnił służbę w 5. pułku lotniczym w Lidzie.
Jak wyglądał jego szlak bojowy, dokładnie nie wiadomo. Prawdopodobnie udało mu się uciec do Rumunii. Następnie przez Jugosławię i Włochy, pod zmienionym nazwiskiem - jako Henryk Skierski, kupiec z Wilna - przejechał do Francji. A stąd dostał się do Anglii. I już od 1 marca 1941 roku latał na samolotach RAF-u.
W sumie odbył 30 lotów bojowych. Odznaczony został orderem Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.**