XIV Liceum Ogólnokształcące w Białymstoku. Budowanie tożsamości

[galeria_glowna]

Liceum Ogólnokształcące nr 14

Liceum Ogólnokształcące nr 14

Budynek przy ul. Upalnej 26, w którym dzisiaj mieści się XIV Liceum Ogólnokształcące w Białymstoku, został oddany do użytku 7 lutego 1983 roku.

Wtedy w nowej Szkole Podstawowej nr 36 powstały pierwsze oddziały. Czternaście lat później - 1 września 1997 roku, zostało utworzone liceum, którego siedzibą zostały pomieszczenia szkoły podstawowej.

Placówką kierował mgr Włodzimierz Dąbrowski. Dwa lata później w budynku przy ul. Upalnej 26 powstało Publiczne Gimnazjum nr 14. Obie szkoły stworzyły Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 9.

Dlatego kadra pedagogiczna liceum i młodzież się w nim ucząca razem szukają odpowiedzi na pytania, w którym kierunku zmierzać, co zmieniać i co nowego wprowadzać.

- Coraz częściej sobie uświadamiam, że w szkole jest wiele rzeczy, które łączą ją z pozostałymi - mówi Leszek Kochanowski. - Są 45-minutowe lekcje, 10-minutowe przerwy, ta sama ramówka. A szkoła musi posiadać swoją tożsamość, która odróżni ją od pozostałych. Cały czas jej poszukujemy i małymi krokami staramy się ją zbudować.

XIV Liceum Ogólnokształcące to młoda szkoła, powstała w 1997 roku. Jej założycielem i pierwszym dyrektorem był mgr Włodzimierz Dąbrowski.

W tym roku szkolnym do 12 klas uczęszcza 260 uczniów. Budynek jest dostosowany do potrzeb uczniów niepełnosprawnych, którzy uczą się w klasach integracyjnych.

We wrześniu w ofercie edukacyjnej liceum pojawiły się nowe specjalności.

- Staramy się być elastyczni i otwarci na potrzeby współczesności - mówi dyrektor szkoły. - Dlatego wprowadziliśmy do naszej oferty nauczania klasy mundurowe i klasę teatralną.

Szkoła podpisała porozumienie ze służbami mundurowymi. Na ich mocy utworzono trzy klasy mundurowe: jedną o specjalności służba w policji, dwie o specjalności służby granicznej. Część zajęć prowadzona jest przez policjantów z Komendy Miejskiej i Wojewódzkiej Policji w Białymstoku oraz funkcjonariuszy z Podlaskiego Oddziału Straży Granicznej.

W klasie teatralnej zajęcia prowadzi aktorka z Teatru Dramatycznego im. Al. Węgierki w Białymstoku.

- Naszą klasę teatralną z pewnością wyróżnia to, że raz w tygodniu uczniowie mają zajęcia z przedmiotu sztuka teatralna w siedzibie teatru - mówi Leszek Kochanowski. - Młodzież jest też zapraszana na sztuki teatralne i na premiery.

W ofercie edukacyjnej XIV LO jest także klasa humanistyczna.

Jednak szkoła proponuje młodzieży nie tylko ciekawe specjalności. Na uwagę zasługują też lekcje wychowania fizycznego. Na jednej z godzin wf. uczniowie uczą się tańca.

- Taneczne lekcje wychowania fizycznego spotkały się z aprobatą wszystkich uczniów - mówi Leszek Kochanowski. - Prowadzone są przez nauczycielki z pasją: Dorotę Bondar i Dorotę Dudenko-Kielczyk, które są także instruktorkami tańca.

Na tanecznym wychowaniu fizycznym uczniowie uczą się przede wszystkim tańców towarzyskich. Swoje umiejętności mogą sprawdzić na organizowanym w szkole turnieju tanecznym, w którym nagrodą jest puchar dyrektora szkoły.

W ubiegłym roku w szkole z inicjatywy rodziców, którą poparł prezydent Białegostoku, utworzono pływacką klasę sportową. Uczniowie kilka razy w tygodniu mają zajęcia na basenie MOSiR, w czasie których doskonalą swoje umiejętności.

Oprócz pływania i tańca uczniowie XIV LO trenują też piłkę ręczną.

Dyrektorowi szkoły bardzo zależy na współpracy z innymi liceami. Dlatego w XIV Liceum Ogólnokształcącym odbywa się wiele międzyszkolnych debat, konkursów i turniejów.

- Międzyszkolna rywalizacja powinna być mądra - tłumaczy dyrektor szkoły. - A współpracując z innymi liceami dodatkowo bierzemy udział w tworzeniu jednej społeczności.

Kwestionariusz

Leszek Kochanowski, dyrektor XIV LO.
(fot. Fot. Wojciech Wojtkielewicz)

Dyrektorem jestem już blisko trzy lata.

Najbardziej dumny jestem z możliwości pracy w obecnym zespole nauczycieli i pracowników.

Co bym zmienił w mojej szkole? Pielęgnuję to, co już jest. Troszczę się o rozwój, nie zmianę.

Moi uczniowie to fantastyczni ludzie, główny podmiot dyrektorskiej pracy.

Moi uczniowie mówią o mnie - nie zdradzają się z tym, więc nie wiem.

Gdy byłem maturzystą, miałem inny obraz świata.

Kiedyś myślałem, że będę... Nie myślałem kim będę. Raczej szukałem na to pomysłu.

Moje marzenie pozostawiam dla siebie.

Weekend to dla mnie okruchy czasu, które mam dla siebie.

Nie noszę w pracy kapci, bo to nie jest najlepszy pomysł dla dyrektora szkoły.