Sąd nie wie, jakie wydaje wyroki

Zabranianie gazetom pisania o kimś jest sprzeczne z konstytucyjnym zakazem wprowadzenia cenzury prewencyjnej - powiedział "Rzeczpospolitej" prof. Andrzej Zoll, rzecznik praw obywatelskich.
O co chodzi? Otóż warszawski sąd okręgowy wydał w ciągu niecałych trzech tygodni dwie sprzeczne opinie na temat tego, czy "Rzeczpospolita" może pisać o Andrzeju Perczyńskim, człowieku zamieszanym w aferę PZU. Najpierw - 29 października - sędzia Sylwia Łuczak wydała decyzję, że dziennik może pisać o Perczyńskim, a następnie 17 listopada, inny sędzia - Janina Dąbrowiecka zabroniła mu "publikowania jakichkolwiek informacji" o nim.
To, co bulwersuje najbardziej, to słowa przewodniczącej wydziału cywilnego sądu warszawskiego sędzi Krystyny Dymek. Powiedziała: "Zdarza się, że sprawy złożone dwukrotnie trafiają do różnych sędziów. Zdarza się nawet, że dwa razy orzeczone bywają rozwody tych samych osób".
Zgroza! Po pierwsze dlatego, że sędziowie próbują "zamknąć usta" tym mediom, które nie boją się ujawniać afer, piszą o korupcyjnych powiązaniach, itp. - To orzeczenie jest kuriozalne. Jeżeli dziennikarze nie mogą pisać o takich sprawach, to o czym mogą? Może w ogóle zlikwidować wolną prasę? - tak ocenił na łamach "Rz" działalność warszawskiego sądu prof. Andrzej Rzepliński z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.
Po drugie, bałagan panujący w polskich sądach jest ogromny, a przypadek opisany przez "Rzeczpospolitą" jest tego kolejnym przykładem.
Szanowni sędziowie i prokuratorzy, którzy zajmujecie się skazywaniem dziennikarzy i redaktorów za niezamieszczanie sprostowań, za ujawnianie niewygodnych informacji, za upublicznianie afer - czego przykładem może być także "Kurier Poranny" - kierujcie się w swojej pracy nie tylko wykładnią prawa, ale czasem też zdrowym rozsądkiem. Wtedy nikt nie będzie się z Was śmiał.