Obojętność jest najgorsza

Jest jeszcze w zupełnie niezłej kondycji jak na swoje lata. To najwspanialsza istota na ziemi. Obie starzejemy się, dlatego rozumiem dobrze jej potrzeby. Dogadzam jej jak mogę i jak potrafię, dlatego tak trudno jest mi zrozumieć niegodziwość ludzką. Uważam, że nasze społeczeństwo jest bardzo prymitywne. Warczą nie tylko na obce psy, ale i na siebie wzajemnie, i to coraz głośniej. Nie wynieśli z domu kindersztuby, środowisko też nie ukształtowało. Brak obycia taki, że ręce opadają. Najgorsze jest to, że nie wstydzą się takiego zachowania, a zachowania normalne wyszydzają. Nie rozumieją tego, co robią i dla własnej wygody wolą nie rozumieć - to dzicz" - tak obszernie zacytowałam jeden z wpisów na pupilowym forum po ubiegłotygodniowym artykule "Okrutna beztroska". Pani Elżbieto - zwracam się do autorki tych gorzkich słów - ja też wolałabym nie pisać takich artykułów. Mi też serce pęka, kiedy oglądam zdjęcia zwierząt porzuconych, zmaltretowanych, zagłodzonych lub okrutnie zabitych. Ale niepisanie, nieoglądanie i nieczytanie o tym wszystkim oznacza nic innego jak chowanie głowy w piasek, jak udawanie, że czegoś nie ma - a tym samym dawanie cichej zgody na to, żeby się nic nie zmieniło.

Często mówimy: ja nic nie mogę pomóc, nie wiem jak interweniować, boję się zemsty sąsiada. Ale jeżeli dobro zwierząt leży nam na sercu, musimy reagować na ich krzywdę. One same tego nie zrobią, ktoś musi występować w ich imieniu. Są odpowiednie służby (np. straż miejska i policja), organizacje (jak Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami) - one muszą nam pomóc, kiedy sytuacja zwierzęcia wymaga interwencji.