Król przypraw

Jest rośliną wieloletnią o charakterystycznych prostych, silnych łodygach, które osiągają wysokość 60–150 cm.

W kuchni popularna jest odmiana francuska i rosyjska estragonu, przy czym odmiana francuska cechuje się silniejszym aromatem. W Polsce uprawia się odmianę zwaną dragankiem lub głupichem.

Niezastąpiony w kuchni

Estragon ma lekko gorzki smak, przypominający anyż lub koper włoski. Jest to bardzo popularny składnik wielu mieszanek ziołowych, np. ziół prowansalskich. Estragonu używa się także do zaprawiania octów ziołowych i musztardy, do kiszenia ogórków i kapusty. Świeże ziele można dodawać do sałatek oraz zup.

Estragonu nie należy gotować, gdyż traci niemal cały zapach. Dlatego do zup i potraw gotowanych dodaje się go na końcu procesu gotowania. Z tej samej przyczyny lepiej używać świeżych liści, gdyż suszenie również osłabia ich zapach i smak.

Walory zdrowotne

Zioło ma szerokie zastosowanie w lecznictwie. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwskurczowe, żółciopędne, lekko moczopędne. Wspomaga trawienie i pobudza apetyt powodując większe wydzielanie soków trawiennych.

Jest pomocny przy chorobach nerek. Zaleca się go przy nieżytach i nerwicach przewodu pokarmowego.

Często stosuje się estragon jako środek zastępujący sól, bowiem nadaje potrawom słonawy smak, a nie podnosi ciśnienia i nie wypłukuje soli mineralnych, tak jak to czyni sól kuchenna.

Uprawa w domu i ogrodzie

Estragon dobrze jest sadzić w miejscu bardzo słonecznym albo przynajmniej intensywnie oświetlonym i w miarę możliwości osłoniętym przed wiatrem.

Wiosną można wysiać nasiona do doniczki, którą należy ustawić na parapecie okna wychodzącego na południe. Gdy nasiona wykiełkują, trzeba przenieść młode roślinki do ogrodu. Rozsadę powinno się sadzić w odstępach ok. 40 cm w glebie żyznej, próchniczej.

Jeśli chcemy uprawiać estragon w doniczce, musimy wybrać dość głębokie naczynie, gdyż korzenie mają skłonność – podobnie jak pędy – do silnego rozgałęziania się.

Estragon również wytwarza odrosty korzeniowe, którymi można się posłużyć, aby rozmnożyć roślinę.

Warto również wiedzieć, że bez żadnego trudu można, począwszy od marca, kupić w sklepach ogrodniczych sadzonki, które następnie przesadza się do ogrodu. I tak jest najłatwiej.

Nie wolno nam zapomnieć o regularnym, obfitym podlewaniu rośliny, zwłaszcza gdy lato jest suche. Jeśli uprawiamy estragon w doniczce, trzeba natomiast zwrócić uwagę, aby woda nie pozostawała długo na podstawce, gdyż mogłoby to doprowadzić do gnicia korzeni. Nie oznacza to jednak wcale, że systematyczne podlewanie nie jest niezbędne.

Jesienią obcinamy kępę estragonu przy samym podłożu, a przed nadejściem zimy przykrywamy roślinę warstwą ochronną. Dzięki temu zachowamy ją przez trzy lub cztery lata, po czym będziemy musieli odnowić uprawę, przygotowując świeże sadzonki.

Roślina jest całkowicie mrozoodporna.

Zachować aromat

Do suszenia należy ścinać kawałki gałązek tuż przed kwitnieniem w miarę przyrastania nowych, młodych gałązek.

Można suszyć same listki, bez łodyg. Estragonu nie powinno się rozkruszać po wysuszeniu, żeby nie tracić aromatu. Można również świeże listki zalać oliwą, można też włożyć do pojemniczków na kostki lodu, zalać odrobiną wody i zamrozić.