Dzielenie na strefy

Z luksferów i pustaków szklanych

Wzorów i rodzajów pustaków szklanych jest mnóstwo. Możemy np. kupić pustaki barwione w masie, których kolor jest lekko stonowany, jak również barwione powierzchniowo. Wtedy - przy takim procesie obróbki - pustaki mają intensywne, "żywe" barwy. Często też zewnętrzne brzegi pustaków są białkowane po to, aby zaprawa cementowa, którą "spoimy" pustaki nie była za bardzo widoczna. Dostępne na rynku pustaki mogą być bezbarwne lub kolorowe, błyszczące albo matowe, gładkie, a także o różnej fakturze.
Ściankę ze szklanych pustaków możemy ustawić w naszym domu na dwa różne sposoby. Pierwszy z nich - bardzo tradycyjny, trudniejszy i nieco bardziej pracochłonny - polega na połączeniu szklanych brył zaprawą cementową. Natomiast drugi to montaż "bezzaprawowy" - pustaki szklane umieszczamy na specjalnie w tym celu przygotowanej (gotowa do kupienia u producentów pustaków szklanych lub w sklepach z materiałami budowlanymi) ramie wykonanej z aluminium albo PVC. Wykonane z pustaków szklanych ścianki, które zdecydujemy się "spoić" zaprawą cementową, powinny mieć obowiązkowo tzw. przerwy dylatacyjne, wypełniane zazwyczaj elastycznym silikonem. Jest to ważne, ponieważ ścianki (wykonane zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz domu) narażone są często na spore zmiany wysokości temperatury i z tego powodu cały czas "pracują", czyli rozszerzają się albo kurczą. Przykładowa szerokość szczeliny (fugi) dylatacyjnej - ok. 15 mm (gdy przy budowaniu ściany wykorzystaliśmy pustaki o wymiarach 190x190 mm).

Luksfery "na zaprawę"

Szklaną ścianę łączymy w takim wypadku ze ścianą murowaną (w punkcie styku obu ścian) zazwyczaj za pomocą specjalnej stalowej ramy obwodowej, która osadzona powinna być w konstrukcji każdego budynku przy pomocy stalowych kotew. Pamiętajmy też o tym, aby "miejsce styku" obu ścian uszczelnić dodatkowo tzw. montażową pianką poliuretanową.
Zaprawa cementowa, która zastosujemy do połączenia naszych szklanych pustaków, musi być gęsta. Najlepiej, jeśli do jej zagęszczenia dodamy plastyfikator, (np. Cemplast dostępny w każdym sklepie z chemią budowlaną). Szerokość spoin pomiędzy pustakami może być różna i najczęściej wynosi od 6 do 15 mm. Jeśli chcemy, aby nie "zasypywały" się nam i miały taką samą szerokość na ich całej długości, powinniśmy przy montażu użyć specjalnych krzyżyków (nieco podobnych jak te do układania glazury), które wtykamy w szczeliny. Gdy ściana będzie dosyć często narażona na kontakt z wilgocią (np. wtedy, gdy ulokujemy ją w łazience lub na zewnątrz domu), to do zaprawy powinniśmy dodać specjalne środki, które wzmocnią jej wodoodporność. Kiedy zaprawa wyschnie, można malować ją fugą - taką samą jak przy układaniu glazury.
Weźmy pod uwagę także to, że ściana budowana z pustaków szklanych nie powinna być konstruowana w temperaturze przekraczającej minus 5 st. C. Gdy na ścianie z pustaków zechcemy coś powiesić, to o wpasowaniu w nią odpowiednich uchwytów bądź haków powinniśmy pomyśleć juz podczas jej budowy - po prostu w spoinie świeżo wypełnionej zaprawa umieszczamy specjalnie wyprofilowany drut, który posłuży nam jako uchwyt.

Luksfery bez zaprawy

Jeśli nie chcemy "mordować" się z zaprawą cementową, możemy wybrać nieco łatwiejszy sposób na postawienie ścianki z pustaków szklanych. W takim wypadku montujemy pustaki w specjalnej ramie z profili PVC bądź aluminiowych. Przy tym sposobie - na "dzień dobry" - układamy ramę zewnętrzną, której profile łączymy za pomocą kątowników. Potem, po jej wypoziomowaniu, ramę wstawiamy w otwór i mocujemy tzw. dyblami. Tworzy ona coś na kształt półki z mnóstwem przegródek, w które musimy "wcisnąć" pustaki. Gdy uporamy się już z tym nieco żmudnym zadaniem, całość powstałej przed chwilą ściany wykańczamy np. silikonem, który wciskamy w szczeliny między pustakami (pamiętajmy o tym, aby zabieg ten zacząć od dolnego rogu ściany).

Ścianki działowe murowane

To najbardziej pewne i solidne ścianki. Jednak ich wadą jest to, że są stosunkowo ciężkie i - zanim je ustawimy - powinniśmy sprawdzić, czy konstrukcja stropu naszego budynku wytrzyma dodatkowe obciążenie. Tego typu ścianki najlepiej jest budować wykorzystując do tego celu cegłę pełną lub tzw. cegłę dziurawkę. Bardziej polecana jest "dziurawka" przede wszystkim ze względu na to, iż jest ona lżejsza od swojej pełnej siostry, a dzięki otworom ma także lepsze właściwości izolacyjne cieplne, jak i akustyczne.
Możemy także przy budowaniu murowanej ścianki działowej skorzystać z ceramicznych pustaków łączonych na wpust. Przy tego typu materiale nie będziemy musieli wykonywać spoin pionowych. Jeśli nie chcemy wykorzystać wyżej wymienionych materiałów, możemy także wymurować ściankę z betonu komórkowego. Używa się do tego celu najczęściej betonu w postaci płytek murowanych na zaprawę klejową. Możemy także wykorzystać silikaty, które są bardzo wytrzymałe i znakomicie izolują wszelki hałas, bloczki gipsowe - łatwe w stawianiu, lekkie i nie wymagające tynkowania, ale mało wytrzymałe (o dużym stopniu nasiąkliwości).

Z płyty gipsowo-kartonowej

Ścianka z regału

Regał możemy odsunąć od ściany i ustawić go np. prostopadle do niej, niekiedy nawet na środku pomieszczenia. Dzięki takiemu rozmieszczeniu regału, dzielimy pokój na aneksy, zyskując tym samym kilka odrębnych kącików w jednym pomieszczeniu. Regał np. może oddzielać część wypoczynkową pokoju od tej, przeznaczonej do pracy. Różnorodna pojemność regałów pozwoli nam w tym przypadku na dobranie takiej, która pomieści - od strony strefy przeznaczonej do pracy - książki, a od strefy wypoczynkowej - drobne bibeloty.
Musimy pamiętać o tym, że regał, który zechcemy "odsuwać" od ściany powinien mieć równie starannie wykończony przód, jak i tył, bowiem będzie on oglądany z różnych stron. Aby nie ograniczać dostępu światła do wydzielonego regałem aneksu, wystarczy wybrać model bez tylnej ścianki.

Zaletą ścianek działowych wykonanych z płyty gipsowo-kartonowej jest ich lekkość, a także to, iż nie wymagają one dodatkowego tynkowania. Są niepalne i można je ustawiać w praktycznie każdym miejscu, co nie jest bez znaczenia, gdy ustawiamy dodatkowe ścianki w już istniejącym budynku (musimy bowiem brać pod uwagę obciążenie stropu itp.). Ścianki tego typu mają gładką i równą powierzchnię, którą można wykończyć (ozdobić) na różne sposoby (pokryć np. tapetą). Gips jest materiałem higroskopijnym, tzn. wchłaniającym lub oddającym wilgoć z otoczenia w zależności od wilgotności powietrza, dzięki czemu zapewnia korzystny mikroklimat pomieszczeń. Ścianki gipsowe mogą być stosowane w pomieszczeniach, w których wilgotność względna powietrza nie przekracza 70 proc. Ścianek z płyt gipsowo-kartonowych nie można stosować w kabinach natryskowych oraz w pomieszczeniach, w których wilgotność powietrza stale przekracza 85 proc. Przy wykonywaniu ścianek z płyt gipsowo-kartonowych, pamiętajmy, że tworzą one jedynie lekkie przegrody wewnętrzne, których zadaniem jest oddzielanie od siebie poszczególnych pomieszczeń lub i ch części. Nie mogą więc być pod żadnym pozorem potraktowane jako elementy konstrukcji nośnej budynku. Pamiętajmy też i o tym, że tego typu ścianki nie są również przystosowane do wytrzymywania dużych obciążeń. Na ścianach o grubości 12,5 mm wykonanych z jednej warstwy płyt gipsowo-kartonowych można zawieszać w dowolnym miejscu przedmioty o masie do 20 kg, natomiast na dwuwarstwowych - do 30 kg. Weźmy pod uwagę także to, że odstęp pomiędzy dwoma punktami, których obciążenie jest większe niż 5 kg musi wynosić minimum 20 cm, a przedmioty o masie do 40 kg muszą być zawieszane na słupkach pionowych. Obciążenie ścianki też należy odpowiednio zmniejszyć przy otworach drzwiowych, które stanowią dodatkowe osłabienie ściany.
Montaż ścianek działowych z płyt gipsowo-kartonowych nie jest zbyt skomplikowany i można go wykonać bez pomocy fachowców. Pod płytami można ukryć np. wszystkie instalacje. Do budowy ścianek działowych najlepiej wykorzystać płyty o grubości 12,5 mm lub 15 mm, a także płyty giętkie o grubości 6 mm lub 6,5 mm. Szerokość płyt wynosi 12 cm lub 12,5 cm. Długość natomiast jest przystosowana do pomieszczeń o różnych wysokościach i waha się w granicach 2-3 m. Możemy kupić także płyty o większej grubości (np. 20 czy 25 mm), które przeznaczone są do budowy ścianek masywnych, narażonych na większe obciążenia. Szerokość tego typu płyt wynosi ok. 60 cm, a długość 2, 2,25 lub 2,6 m.