Białostoczanie na zawodach szybowcowych w Radawcu

- Zawsze pociągały mnie samoloty - mówi Grzegorz Tichoniuk, 24-letni modelarz.

- A ja potrzebowałem przestrzeni - dodaje Maciej Miller, jego kolega spadochroniarz.

- Pragnąłem wzbić się w powietrze - kwituje Konrad Cylwik.

Od modelu po prawdziwy szybowiec

Grzesiek od 17 lat zajmuje się modelarstwem lotniczym. Od podstaw buduje modele zdalnie sterowanych samolotów, które później oblatuje na lotnisku.

- Pewnego dnia zrozumiałem, że to mi nie wystarczy - mówi. - Zapragnąłem sam wznieść się w powietrze. Dlatego zapisałem się na kurs pilota szybowca.

Grzesiek już od trzech lat podziwia podlaskie krajobrazy z lotu ptaka.
- Podczas latania odczuwam stres, ale to dobrze - opowiada. - Mobilizuje mnie on do trzeźwego myślenia i przewidywania nadchodzących zdarzeń.

Spadochroniarz musi być optymistą

- Podobnie jest podczas skoków ze spadochronem - dodaje Maciek. - Kiedy otwierają się drzwi samolotu znajdującego się kilka kilometrów nad ziemią i staję na krawędzi, zawsze pojawia się strach. Robię krok i niech się dzieje wola nieba.

Maciek jest uzależniony od adrenaliny. Wie, że skoki ze spadochronem są ryzykowne i wiążą się z niebezpieczeństwem.

- Ale statystycznie więcej ludzi ginie w wypadkach samochodowych niż lotniczych -śmieje się. - W tym sporcie trzeba być optymistą!

Podobnego zdania jest Konrad. Nie boi się wysokości i wiąże swoją przyszłość z lotnictwem. Skromnie dodaje, że nie liczy na zwycięstwo w zawodach.
- Jedziemy tam przede wszystkim po to, aby spotkać się z ludźmi, którzy podzielają nasze pasje lotnicze.