Z powodu tego właśnie kontrnatarcia zawrócono wycofany nocą z fortów łomżyńskich 1. batalion 33. pułku i ten jeszcze przez dzień skutecznie powstrzymywał ataki niemieckie na Łomżę.
Najbardziej tragiczne zdarzenia miały miejsce w Zambrowie i okolicy. Piechurzy z 71. pułku nie zdołali odbić własnych koszar, zajętych dzień wcześniej przez Niemców. Co gorsza, w lesie pod Długoborzem doszło w porannej mgle do bratobójczej walki, od kul własnej piechoty zginął ppłk Jan Lityński, dowódca 1. Pułku Ułanów Krechowieckich (z Augustowa). Podczas natarcia na koszary padł i dowódca 3. batalionu 72. pp mjr Stanisław Knapik.
Złe wieści znad Narwi przyspieszyły decyzję o zorganizowaniu obrony Białegostoku. Ciężar dowodzenia przejął komendant Rejonowej Komendy Uzupełnień ppłk Zygmunt Szafran-kowski, zaś szefem sztabu został Konstanty Kosiński. Zamierzano obsadzić przeprawę przez Narew pod Żółtkami i wysunąć placówki pod Suraż, Uhowo, Baciuty, Kruszewo, na północ od Wasilkowa. Do dyspozycji były: batalion marszowy 42. pułku piechoty, niepełny batalion wartowniczy nr 32, szwadrony marszowe Podlaskiej i Suwalskiej BK, pluton marszowy 14. dywizjonu artylerii konnej i mniejsze pododdziały.
Zbierano też żołnierzy docierających do miasta znad Narwi, głównie spod Wizny. Liczono na pomoc ludności cywilnej, zwłaszcza harcerzy. Do podjęcia obrony zobowiązywała także pamięć o walkach w 1920 roku. Podobnie było w Grodnie i Wilnie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
