Uprawiają seks coraz wcześniej i tego nie żałują. Poznaj zachowania seksualne młodzieży

Młodzi ludzie czerpią wiedzę nt. życia seksualnego (w tym również środków antykoncepcyjnych) od rówieśników, kolegów - 55,4%, z Internetu - 43,9%, ze szkoły, od nauczycieli - 34,9%, z czasopism młodzieżowych - 32,6%.

Aż 51,7% młodzieży uważa, że wiedza nt. życia seksualnego (w tym również środków antykoncepcyjnych), jaką obecnie młodzież otrzymuje w szkole jest niewystarczająca.

Młodzi uważają jednak, że tę wiedzę powinni im dostarczać rodzice (opiekuni) - 72,9%, szkoła - 61,6% czy lekarz lub farmaceuta - 35,7%. Trzy czwarte przyznało, że lekcje wychowania seksualnego powinny być obowiązkowe. 79,9% młodych respondentów zgodziło się ze stwierdzeniem, że brak wiedzy nt. życia seksualnego i środków antykoncepcyjnych jest główną przyczyną przypadkowych ciąż nastolatek.. 73,2% podziela opinię, że stosowanie antykoncepcji świadczy o dojrzałości i świadomym podejściu do kwestii planowania rodziny.

Sytuacja młodocianych matek

Większość uczestniczek badania przyznała z perspektywy czasu, że ich wiedza na temat życia seksualnego i środków antykoncepcyjnych nie była wystarczająca.

Młodociane matki przyznały, że mimo podstawowej wiedzy na ten temat nie umiały połączyć jej z praktycznym zastosowaniem albo mówiły, że brakowało im wyobraźni bądź poczucia odpowiedzialności. Większość kobiet zaszła w ciążę dość szybko od momentu rozpoczęcia współżycia seksualnego (w okresie do 6 miesięcy), zdarzało się to również u progu inicjacji seksualnej.

Choć pojawienie się dziecka kobiety oceniały pozytywnie, głównie ze względu na zwiększenie mobilizacji życiowej, to wspomniały też o problemach i trudnościach, o których wcześniej nie pomyślały: trudność godzenia nauki z zajmowaniem się dzieckiem; zakończenie edukacji na niższym poziomie niż chciałyby; nowe obowiązki i odpowiedzialność; radykalna zmiana trybu życia, brak czasu na wiele innych rzeczy, brak życia towarzyskiego; brak umiejętności ułożenia sobie życia z ojcem dziecka wynikającej z niedojrzałości; żal, że dziecko nie ma lepszego biologicznego ojca.

Prawie wszystkie uczestniczki badania uważają, że dziewczyny powinny być lepiej poinformowane o życiu seksualnym. Wg nich najważniejsza rola w tym zakresie przypadać powinna rodzicom, zwłaszcza matce oraz szkole, gdzie lekcje powinny być obowiązkowe. Wiedza dostarczana w szkole jest niewystarczająca. Z perspektywy doświadczeń gdyby mogły cofnąć czas, rozpoczęłyby współżycie seksualne później albo - jeśli rozpoczęłyby w tym samym wieku - stosowałyby środki antykoncepcyjne.

Sytuacja młodocianych ojców

Zdecydowana większość uczestników badania odpowiedziała z perspektywy czasu, że stosowałaby środki antykoncepcyjne lub skłoniła partnerkę do ich stosowania, ale połowa z nich, że nie przesunęłaby wieku inicjacji seksualnej na później, przy czym niewiele mniej liczna grupa zdecydowałaby się na taki krok.

Młodociani ojcowie przyznali, że źródłem edukacji seksualnej młodych Polaków są: Internet, rówieśnicy i starsi koledzy/koleżanki oraz media, co pozostaje w kontraście do pożądanych źródeł wiedzy na ten temat - edukować powinni przede wszystkim rodzice, szkoła i lekarze (ginekolodzy, seksuolodzy), psychologowie; bardzo istotny jest dla nich profesjonalizm i fachowość w przekazywaniu wiedzy, gdyż rówieśnicy nie są traktowani jako osoby wiarygodne, podobnie jak Internet i media.

Większość respondentów jest przekonana, że lekcje wychowania seksualnego w szkole powinny być obowiązkowe z naciskiem na konsekwencje podjęcia współżycia seksualnego.

Według uczestników badania młodzi ludzie w Polsce nie są wystarczająco poinformowani o życiu seksualnym człowieka i chociaż źródeł informacji jest coraz więcej to są one niepełne i brakuje im umiejscowienia w szerszym kontekście (społecznym, emocjonalnym), a także brakuje im poważnego traktowania.

Najważniejszymi, najczęściej wymienianymi przez respondentów sposobami zapobiegania obawom związanym z podjęciem współżycia seksualnego są edukacja i stosowanie środków antykoncepcyjnych. Ciąża partnerki spowodowała, że pojawiły problemy emocjonalne: prawie połowa potrzebowała wsparcia psychicznego w tym czasie oraz inne problemy takie jak: dotkliwe poczucie utraty wolności, poczucie bezsilności, rezygnacja z planów życiowych i rozrywek, zapewnienie warunków materialnych rodzinie, połączenie nauki z pracą, zaakceptowanie "ojcostwa".

Badania zostały przeprowadzone w ramach akcji "Kiedy 1+1=3.