Uczniowie polecają książki

"Trzepot skrzydeł" Katarzyna Grochola

Katarzyna Czykier, IV LO w Białymstoku

Jestem osobą lubiącą czytać książki, jednakże w pośpiechu codziennego życia poświęcam na to coraz mniej czasu. Moim ulubionym gatunkiem są powieści, głównie o tematyce miłosnej. Czasami w książkach pośród stron i liter odnajduję odpowiedzi na moje pytania oraz wskazówki, które wcielam w swoje życie. Niektórym wydaje się, że książka to tylko monotonny tekst, który się nie kończy. Jednak dla mnie stanowi ona przepustkę do świata marzeń i pozwala wyciszyć się oraz odpocząć od pośpiechu codziennego życia.

Jak wiadomo, każdy człowiek ma swoją ulubioną książkę, do której jest przywiązany i ma do niej pewnego rodzaju sentyment. Ja też taką mam. Jest nią powieść Katarzyny Grocholi pt. "Trzepot skrzydeł". Grochola jest autorką licznych powieści, po które sięgają młodzi, jak i nieco starsi czytelnicy, o czym świadczy fakt, iż jest najpopularniejszą autorką literatury obyczajowej w Polsce. Każda jej kolejna książka staje się bestsellerem.
Główną bohaterką książki jest młoda kobieta o imieniu Hanna. Już od lat młodości spełniały się cygańskie wróżby, które niegdyś otrzymała. Jest ona kobietą bardzo inteligentną i ładną. Ma wspaniałego męża, dom i wymarzoną pracę. Dlaczego jednak nie promienieje szczęściem? Przecież kocha i jest kochana. Jednakże nie wszystko jest takie, jak się wydaje. Czasami mylą nas pozory, które często sami stwarzamy.

Książka jest przeznaczona dla osób, które lubią czytać opowieści trzymające w napięciu i kończące się happy endem. W szczególności więc dla romantyków i kobiet w każdym wieku.

Hania już jako małe dziecko spotykała na swojej drodze ludzi, którzy ją ranili. Straciła oboje rodziców w wypadku drogowym i została na świecie sama. Książka ma formę listu, który jest skierowany do zmarłego ojca. Kobieta opisuje każdy dzień swojego życia, w którym coś zmieniała. O tym, do kogo pisała i w jakim celu, dowiadujemy się dopiero na końcu książki. Akcja rozgrywa się w Warszawie. Hanna jest dorosłą kobietą, która, jak się jej wydawało, w końcu znalazła swojego mężczyznę, z którym planowała spędzić swoje życie. Po hucznej ceremonii i wspaniałym przyjęciu weselnym jej życie stawało się mniej piękne. Mężczyzna, którego kochała, bardzo się zmienił. Bez jego pozwolenia nie mogła opuścić mieszkania, czy też odbierać telefonów. Po pewnym czasie uderzył ją po raz pierwszy. Tego dnia jej piękny sen przerodził się w koszmar, dziejący się na jawie. Później nie potrzebował nawet powodów, by ją uderzyć... Karał ją za brak mleka w lodówce, zbyt mocną kawę, obiad, który mu nie smakował, oraz w końcu za to, że była. Jednak kobieta z pomocą przyjaciół pokonała swój lęk przed własnym mężem i odeszła od niego. Na końcu opowieści dowiadujemy się, iż bohaterka przebaczyła swemu ojcu wszystkie jego błędy i starała się go zrozumieć.

Ta opowieść nauczyła mnie, że trzeba walczyć do końca nawet wtedy, gdy nie ma już żadnej nadziei. Jest to opowieść o pokonywaniu własnych lęków, o tym, że mamy prawo decydowania o samym sobie i w końcu o tym, że cuda się zdarzają! Zetknęłam się z ta książką po raz pierwszy, leżąc w szpitalu. Przeczytałam ją z braku zajęcia. Bardzo mi się spodobała i nie potrafiłam podczas czytania ukryć emocji. W każdej wolnej chwili wracam do niej. Pomimo że przeczytałam ją już kilkakrotnie, za każdym razem jest inaczej. Polecam tę książkę wszystkim bez względu na wiek, ponieważ moim zdaniem jest tego warta.

"Czerwona Piramida" Rick Rordian

Natalia Klebus, Szkoła Podstawowa nr 16 w Białymstoku

Książka, którą ostatnio przeczytałam i bardzo mnie zaciekawiła to "Czerwona Piramida" autorstwa Ricka Rordiana. Jest to opowieść o rodzeństwie - dwunastoletniej Sadie i czternastoletnim Carterze, którzy byli rozdzieleni przez sześć długich lat. Widywali się tylko dwa razy do roku na Boże Narodzenie i Wielkanoc. Wtedy Carter wraz z ojcem Juliusem przyjeżdżał do siostry, która mieszkała w Anglii z ich dziadkami.

W dniu Wigilii tata postanowił zabrać dzieci do Muzeum Brytyjskiego. Od tamtej chwili życie rodzeństwa uległo gwałtownej zmianie. Julius zniszczył cenny kamień z Rosetty, uwalniając przy tym pięciu bogów, w tym najgroźniejszego - Seta. Czerwony Pan porwał go do Królestwa Ciemności. Sadie i Carter z pomocą pięknej i utalentowanej bogini Bastet rozpoczęli poszukiwania członka rodziny. Przy okazji musieli zniszczyć nowego wroga. Podczas podróży po całym świecie dowiedzieli się o rzeczach, których nie chcieli wiedzieć.

Książka jest interesująca i bardzo mi się podoba. Akcja toczy się w różnych zakątkach świata, przede wszystkim w Egipcie. Powieść mnie tak wciągnęła, że nie mogłam "oderwać" od niej oczu!

Kolejną częścią przygodowego cyklu "Kroniki rodu Kane" jest "Ognisty Tron", czyli ciąg dalszy fascynujących przygód tych odważnych, lojalnych nastolatków.

"Głowa na tranzystorach" Hanna Ożogowska

Michalina Storonowicz, Szkoła Podstawowa w Pogorzałkach
To niezwykle porywająca lektura. Naprawdę miło się ją czyta. Podobał mi się zwłaszcza humor, z jakim autorka opisuje przygody bohaterów. Wraz z Bigosem i Kostkiem można przenieść się w inny, lepszy, pełen przygód świat. Wcale nie żałuję czasu, który poświęciłam na czytanie. Powieść niewątpliwie wciąga i chce się ją czytać i czytać bez końca.

Bohaterowie mają wiele szalonych pomysłów - możesz je poznać sam, dołączając do przygody z tą książką. Gwarantuję, że nigdzie takiej (lub lepszej) książki nie znajdziesz. Jeśli jednak to się stanie (w co wątpię), przyznam ci należytą rację. Jednak zanim zaczniesz szukać - przeczytaj koniecznie "Głowę na tranzystorach".

"Dżuma" Albert Camus

Kamil Wojtkowski, Centrum Kształcenia Zawodowego w Wysokiem Mazowieckiem
Książka przedstawia wypadki, które wydarzyły się w fikcyjnym algierskim mieście o nazwie Oran. Nieoczekiwanie dochodzi tam do wybuchu epidemii dżumy. Bramy prowadzące do miasta zostają zamknięte na czas zarazy, pod żadnym pozorem nie można go opuszczać. Coraz częściej zdarzają się przypadki śmiertelne, społeczność ogarnia ogromna panika. Mieszkańcy, którzy dotychczas nie zachorowali, postanawiają zamknąć się we własnych domach, aby ograniczyć kontakt z zarażonymi. Pomimo wyjątkowo trudnych warunków, zdarzają się postaci, które pomimo grożącego im niebezpieczeństwa poświęcają się opiece nad chorymi i pomagają lekarzom.

Czas i miejsce akcji utworu nie są określone dokładnie. Wiemy jedynie, że rzecz rozgrywa się w Algierii, w miasteczku Oran, w latach 40-tych XX wieku, czyli w czasie trwania działań wojennych. Zdarzenia rozgrywają się w ciągu kilku miesięcy. Powieść jest całkowicie fikcyjna, żadne dokumenty z czasów II wojny światowej nie opisują podobnych wydarzeń, które mogłyby mieć miejsce w Algierii.

Niekiedy książkowe opisy w niczym nie różnią się od fragmentów z literatury wojennej. Na wielkich murach miasta ustawieni są żołnierze, wszystkie dzielnice patrolują funkcjonariusze policji i innych służb porządkowych. Mieszkańcy miasta czują się jakby niespodziewanie znaleźli się w okupowanym kraju. Wprowadza się surowe zakazy w poruszaniu się, wielu podejmuje próby ucieczki, które zwykle kończą się fiaskiem. Z czasem tworzy się podziemny ruch oporu, który będzie zajmował się przemycaniem ludzi poza granice miasta. Wybuchają wewnątrzspołeczne konflikty, dochodzi do rozruchów i podpaleń urzędowych budynków. Sytuacja staje się niezwykle ciężka, miejscowe władze borykają się z coraz większymi trudnościami w utrzymaniu izolacji miasta. Bohaterowie dżumy podejmują walkę, działają, pracują dla dobra społeczności, mają świadomość, że niewiele mogą zdziałać, że dżuma przyszła nieproszona i tak samo odejdzie.

"Dżuma" pokazuje przykładową sytuację, w jakiej zupełnie nieoczekiwanie może znaleźć się społeczność ludzka. Zwraca uwagę na fakt, że w momencie wybuchu epidemii jakiejś choroby, człowiek staje się zupełnie bezsilny. Na nic zdają się zdobycze cywilizacyjne, zawodzi zdrowy rozsądek, ludzie zostają poddani trudnemu sprawdzianowi, muszą przejść "test na człowieczeństwo". Camus przeprowadził w swojej powieści szczegółową analizę ludzkich postaw w obliczu zagrożenia.

Pokazał altruistyczne zachowania się ludzi, którzy w trudnej sytuacji chcą przede wszystkim nieść pomoc potrzebującym i często płacą za swoją odwagę i poświęcenie cenę najwyższą. Jednak autor nie idealizuje społeczności ludzkiej. Pisarz przedstawił zarówno postacie zdolne do niezwykłych poświęceń dla dobra ogółu, jak również wyrachowane i zimne, starające się wyciągnąć z szalejącej epidemii jak najwięcej korzyści materialnych.