Szybko i gładko

Wewnętrzne tynki gipsowe mają sporo zalet. Wykonuje się techniką jednowarstwową - od razu wykańczamy powierzchnię ostatecznie. Są przy tym łatwe do wygładzania. Niewiele materiału się marnuje, są szybkoschnące i wydajne. Od strony technicznej, to gotowe, przygotowane fabrycznie mieszanki tynkarskie. Ważne, by wykorzystano w nich gips wysokiej jakości. Pozostałe składniki to kruszywo (tzw. kalibrowane, o średnicy do 1,2 mm) i wiele uszlachetniających dodatków.

Pozwólmy ścianie dojrzeć

Szczególnej dbałości tynk gipsowy potrzebuje przez pierwszą dobę, licząc od nałożenia. Zachodzą wówczas w zaprawie reakcje chemiczne, w wyniku których stabilizuje się jej przyczepność do podłoża. Nie wolno wówczas narażać tynku ani na zbyt gwałtowne przeciągi, ani na intensywne suszenie. Trzeba go też chronić przed mocnym i bezpośrednim nasłonecznieniem. Gdy minie "krytyczna" dla trwałości powierzchni doba, wystarczy zapewnić odpowiednią wentylację pomieszczenia.
Czas wysychania tynku gipsowego zależy od grubości jego warstwy oraz temperatury i wilgotności w pomieszczeniu. Zwykle wynosi od 10 do 14 dni. Tynki najszybciej wysychają tam, gdzie przepływ powietrza jest intensywny.

Milimetr na dzień

Generalnie przyjmuje się, że każdy milimetr grubości tynku gipsowego schnie dobę. Ale równanie to "wyjdzie", jeśli warunki pogodowe są, jeśli nie idealne, to przynajmniej sprzyjające. Gdy wilgotność powietrza jest bardzo wysoka - czas wysychania tynków wydłuża się.
Temperatura w tynkowanych pomieszczeniach powinna wynosić (w czasie wykonywania tynków i podczas dojrzewania i wysychania - od 5 do 25 st.C).
Po wyschnięciu tynk staje się jasny i gładki. Gdy wilgoć odparuje z podłoża i tynku gipsowego - do poziomu niższego niż 1 proc. - można przystąpić do malowania czy tapetowania ściany.

Czasem trzeba pomóc

Gdy tynk nie schnie lub wysycha zbyt długo (np. z powodu niedostatecznej wentylacji) - na jego powierzchni może powstać zgorzelina. Ta szczelna, nieprzepuszczalna warstwa uniemożliwi doschnięcie tynku nawet przy intensywnym wietrzeniu. Dlatego trzeba ją natychmiast usunąć. Najlepiej przeszlifować powierzchnię drobnoziarnistym papierem ściernym lub siateczką do szlifowania. Tylko należy uważać, by nie zarysować powierzchni tynku.
Co jeszcze szkodzi dojrzewaniu tynków? Intensywne wietrzenie, zbyt gwałtowne suszenie, nadmiernie wysoka temperatura, przeciągi itp. Szczególnie zimą, gdy stosujemy np. nagrzewnice elektryczne, w materiale będą powstawać naprężenia i skurcze. W rezultacie wysuszony już tynk może popękać albo powstaną na nim rysy.