Stadion Narodowy w Warszawie

Zanim kibic dostanie się na stadion, musi pokonać kilkadziesiąt schodów (na szczęście granitowe stopnice są porowate). Przez duże bramy wchodzimy na główną promenadę stadionu. Tutaj na kibiców czeka 58 tysięcy miejsc. Krzesełka są wygodne. Nie jakiś siermiężny plastik, ale miłe w dotyku sztuczne tworzywo. Gdy już się rozlokujemy, to czas na mecz.

Tak jak na wszystkich europejskich arenach piłkarskich, autobus z zawodnikami wjeżdża do podziemi stadionu. Stąd zawodnicy idą do swoich pomieszczeń, nowoczesnych i wyposażonych według najwyższych standardów. Każda z drużyn może korzystać z dwóch jednakowo wyposażonych szatni, natrysków, toalet, pomieszczeń odnowy oraz pomieszczeń do masażu, każda ma dostęp do osobnego pomieszczenia przeznaczonego na rozgrzewkę oraz do zaplecza dla lekarzy i trenerów. W strefie zawodników znajdują się też punkt medyczny, pokoje sędziów, pomieszczenia przeznaczone do kontroli antydopingowej oraz dla przedstawicieli ligi odpowiedzialnej za mecz.

Zawodnicy przez tunele wybiegają na boisko o wymiarach murawy 105 na 68 m. Murawę przywiozło 21 ciężarówek z plantacji w Holandii. Było to 630 rolek, każda ważyła po około 800 kilogramów.

Po wejściu na stadion wrażenie robią cztery ogromne telebimy, imponująca iglica i rozkładany dach. Konstrukcja dachu to system stalowych lin rozpiętych między pierścieniem spoczywającym na 72 stalowych słupach, a iglicą umieszczoną centralnie nad boiskiem. Każdy słup ma ok. 30 m wysokości i waży ponad 30 ton. Dla kibiców zamontowano 4 ekrany LED o łącznej powierzchni 200 mkw. Świetnie współgrają one z oświetleniem i doskonałym nagłośnieniem (sprawdzone na własne uszy).